ေခါင္းမူးေခါင္းကုိက္ရင္ ဒီPeppermint Gel ကုိသံုးၾကေနာ္

ေခါင္းမူး ေခါင္းကုိက္တတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ ဦးဦး၊ ေဒၚေဒၚ၊ ကုိကုိ၊ မမ မ်ား ဒီ ပရုတ္ဂ်ဲလ္ေလးကုိ ေဆာင္ထားၾကေနာ္။

ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္လူတန္းစား

မေန့က ေဖ့ဘြတ္မွာ ျမန္မာျပည္က အဆုိေတာ္မတေယာက္ရဲ့ အင္တာဗ်ဴးအေၾကာင္းဖတ္လုိက္ရတယ္။
ဘာေတြ ေျပာသြားမွန္းကုိ မသိဘူး။ ျပည္သူေတြက အဆုိေတာ္တေယာက္ကုိ လက္မခံနုိင္တာနဲ့ပဲ ဟုိမေရာက္
ဒီမေရာက္ လူတန္းစားေရာက္သြားပါေရာလား။ အဲဒါနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ကဗ်ာတပုဒ္ ထြက္လာေသးတယ္။
ကဗ်ာကို ၾကိဳက္လုိ့ ဘေလာ့မွာရွယ္လုိက္တယ္။ း) ပံုကိုလဲ ရွားရွားပါးပါးရွာျပီး တဲြတင္နုိင္ၾကတယ္။ း)

အသားေတာ္ နက္ေမွာင္စို

ညိဳတိုတို မ်က္ႏွာေပးနဲ႔

ျမင္ျမင္သမွ် စိတ္ပ်က္ေအာင္လွပါတဲ့

မျဖဴျဖဴ...

မင္းရဲ႔ျငဴစူ ေႀကာင္အူအူနဲ႔

ေျပာခဲ့တဲ့စကားအတိုင္း

ဖိုးသိႀကားတေယာက္

ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္လို႔ပဲဆိုခ်င္ဆို

မင္းကိုေတာ့ ေမတၱာမပိုႏိုင္ဘူး..

သက္တမ္းကျဖင့္ ၁၀ႏွစ္ရွိေသးဘူး

အရူးခ်ီးပန္း စကားေတြနဲ႔

ပရိတ္သတ္ကို ေစာ္ကား

စီနီယာေတြကိုမေလးမစား

ေတးသြားေတြမွာ ပါေဖာင့္မန္႔စခဲ့သူလို႔

ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ပိန္းပါတဲ့

ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းေရ...

မျပံဳးဘဲ၀ါးလံုးကြဲသာ ရယ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႔

ဟား..ဟား..ဟား..ဟား..

ႀကြားခ်က္ကေတာ့ 9 ေလာက္ရွိတယ္

တကယ္မသိေသးရင္မွတ္ထား

ဇာတ္ဆရာရဲ႔အလိုက်

အေမရိကားေရာက္သြားတဲ့

(မ)ေအးခ်မ္းေမတေယာက္

ပါေဖာင္းမန္႔လမ္းကို ေလွ်ာက္တုန္းက

မင္း.ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ..

မႀကည့္ဖူးရင္ ျပန္ေမးႀကည့္

ဖုိးသိႀကားေတာင္ ကေလးအေတြးနဲ႔

မွတ္မိေနေသး.. အေဟး..ေဟး

သူ႔ကို အားေပးေနႀကတာ

သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာပရိတ္သတ္တဲ့ဗ်ာ

ထိုအထဲမွာ ကေလးေတြေပါ

ေခြးေတြေရာေနတာေကာ

ထည့္မေျပာဘူးလားခင္ဗ်

ႀကည့္လိုက္သမွ် မ်က္စိေနာက္ရပါတဲ့

မျဖဴျဖဴ...

အိမ္ကေအာက္နက္ ဂုတ္က်ားတို႔မ်ား

တရားသံသာ မနာရင္ေနမယ္

စင္ေပၚပတ္ခုန္ ေလးဘက္စံုရပ္

ခလုတ္တိုက္လဲတဲ့ သူတို႔ဟီရိုးဆိုရင္

ဟာမိုနီေတာင္ လိုက္ႀကပါေသး

စိတ္ႀကိဳက္ေတးေတြထင္ပါရဲ႔..

တေယာက္စကား တေယာက္နားမွာ

မခါးရေအာင္ သတိေဆာင္လို႔

ေမာင္တို႔ဆိုေစ ပ်ားသကာသို႔ ခ်ိဳလွေစ..တဲ့

ႀကားဖူးပါသလား..

ခါးတမာလို စကားဆိုပါတဲ့

မျဖဴျဖဴ...

ဖိုးသိႀကားနဲ႔ စိတ္ခ်င္းဟပ္တဲ့

သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပရိတ္သတ္ဟာ

မင္းရဲ႔ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔စကားမွာ

ေဇာ္ကန္႔လန္႔ေတြ ျဖစ္ႀကရမွာလား

မွားသြားျပီ.. အႀကီးႀကီးကိုမွားသြားျပီ..။

ပရိတ္သတ္ရဲ႔ ေရြးခ်ယ္မွဳမွာ

ျငင္းပယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိလို႔လား

အႏုပညာရွင္ႀကီးရယ္

မင္းရဲ႔ညစ္က်ယ္က်ယ္ အေျပာေအာက္မွာ

တို႔ေတြက ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္တဲ့လား..ဟဟ

ဒီမွာျဖဴျဖဴ မင္းသိထားဖို႔

ေနာက္ဆံုးစကား မွတ္ခ်က္ထားခဲ့မယ္

ေနာက္မ်ားဆင္ျခင္ သတိယွဥ္လို႔

စကားအရာ လိမ္မာပါေစ..။

ဒီအခ်ိဳးသာ ဆက္သြားပါက

မင္းရဲ႔ပရိတ္သတ္ အျခားတဘက္မွာ

ရပ္တည္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ

သေဘာေပါက္..

ဖိုးသိႀကား(ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္)

ေအာက္ပံုက သူ့အင္တာဗ်ဴးပါ။ ပညာတတ္ပါးစပ္ကလဲ ဒီလုိစကားေတြေျပာထြက္ပါလားေနာ္။

Converse ပံုပံုဆုိင္သို့

မေန့ညက အင္တာနက္ထဲ ဟုိဒီၾကည့္ရင္းနဲ့ စင္ကာပူဆုိဒ္ Great Deal မွာ စိတ္၀င္စားစရာပရုိမုိးရွင္းေတြရွိလုိရွိျငား ရွာၾကည့္ရင္းနဲ့Converse(ေအာစတား)က Warehouse ေစ်း ၂-၇ ရက္ေန့ထိ ရွိတယ္လုိ့ေတြ.လုိက္ေတာ့.. ဟုိက္မေန့ကမွ ရန္ကုန္ကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူေအာစတားဖိနပ္မွာမယ္တဲ့။ ကုိယ္ကေျပာလုိက္ေသးတယ္.. မင္းမွာခ်င္ရင္ ဒီဇင္ဘာမွာ ၀ယ္ေပးမယ္။ အဲဒီခ်ိန္ ေလွ်ာ့ေစ်းရွိတယ္လုိ့ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉တုန္းက ဒီဇင္ဘာမွာရွိတယ္လုိ့ပဲမွတ္ထားေတာ့ ဒီတေခါက္လဲ အဲခ်ိန္ေလာက္ပဲ ျဖစ္မွာပါဆုိျပီး သူ့ကုိ ဖိနပ္ဆုိဒ္ေတြ အေရာင္ေတြၾကည့္ထား၊ငါ့ကုိပံုပုိ့ေပးလုိ့ ေျပာခဲ့တာ။ ေျပာတာေတာင္ေနာက္က်သြားျပီ။ ဒါနဲ့ပဲ မျဖစ္ဘူး။ သြားၾကည့္ဦးမွဆုိျပီး ေနာက္ေန့မေန့ထြက္လာခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းကလဲ သြားဖူးျပီးသားဆုိေတာ့ေနရာကုိရွာရတာ မခက္ေတာ့ဘူး။ ပထမတေခါက္တုန္းကေတာ့ လမ္းၾကားေတြထဲ၀င္ရတာ မ်က္စိလည္လမ္းမွားေသးတယ္။ အဲဒီနားကTai Seng ဘူတာလဲဖြင့္လုိက္ေတာ့သြားရတာလြယ္ကူသြားတယ္။ အဲဒါနဲ့မနက္ ၁၁ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္သြားေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ အလမား.. ျခဲထဲ၀င္ရဖုိ့ေစာင့္ေနတဲ့လူတန္းၾကီးက ျခံေထာင့္ထိေကြ.ပတ္ေနတာ။ ကုိယ္လုိခ်င္တာပုိက္ဆံေပးျပီး၀ယ္ဖုိ့အေရးတန္းစီေတာင္ေစာင့္ရေသးတယ္ဆုိေတာ့နဂုိက ေစာင့္ဆုိင္းရတဲ့အလုပ္ကုိ မုန္းတဲ့လူနဲ့လာတုိးေနတယ္။ ေရာက္ေတာ့မွ မထူးပါဘူးေလဆုိျပီး လူတန္းေနာက္မွာ စီေနလုိက္တယ္။

၀င္ေပါက္နားေရာက္ခါနီး ရုိက္ထားတာ။ ၁ခု ၁၀၊ ၁ခု ၁၀ လုိ့ေအာ္မယ့္လူေတာ့မရွိပါဘူး။

ဒီေလွ်ာ့ေစ်းပြဲလာတုိင္း ေျခေထာက္ေညာင္း၊ ေခြ်းထြက္၊ ဖုန္းဘက္ထရီကုန္(အိမ္သားေတြကုိ ဘာအေရာင္၀ယ္ရမလဲ ဘာညာဖုန္းဆက္ရတာတေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ သူတုိ့လာေနျပီ၊ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘာညာဆက္၊အဲဒါေၾကာင့္ဘက္ထရီကုန္တာ)၊ ေငြကုန္တာေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေငြကုန္ဖုိ့လာတာပဲေလ..း)။

မသိရင္ေလွ်ာ္မယ့္ျခင္းေတာင္းထဲကအ၀တ္ေတြလုိပါပဲ။ ဒီလုိပဲ ေရွာ့ပင္းရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းပါတယ္..းP

တေနကုန္ ဟုိဖိနပ္ပံုထဲ၀င္တုိး၊ ဒီအ၀တ္ပံုထဲ၀င္တုိး ေမႊေနာက္ရွာေဖြေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဒါေလးေတြရပါတယ္။ လူလဲေတာ္ေတာ္ကုိဖတ္ဖတ္ေမာသြားပါတယ္။ထမင္းမစားဘာမစားနဲ့ၾကိဳးစားရွာတာ။ ေက်ာင္းစာ၊အလုပ္ေတြကုိ အဲလုိထမင္းမစား၊ေရမေသာက္ပဲနဲ့၄ ၅ နာရီၾကာေအာင္မလုပ္ဖူးဘူး။ၾကြားတယ္ထင္လဲ ထင္ပါေစေတာ့။ ပံုပံုကရလာတာဆုိေတာ့ေစ်းက၃၀ထက္မပုိတဲ့ဟာေတြ။ဒီဟာေတြရဖုိ့မနဲၾကိဳးစားရွာေဖြရတာကုိက ေက်နပ္စရာပဲ။ အကုန္လံုးက တကယ္လုိခ်င္ေနတဲ့အရာေတြ။ အျပင္မွာက ဒီေစ်းနဲ့မရနုိင္ေတာ့ ပင္ပန္းခံရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ ဒီ Converse ေစ်းကုိ ေရႊျမန္မာေတြနဲ့ ဖဦးထုပ္ေတြသိတာ ပုိမ်ားသလုိပဲ။ လာသမ်ွလူေတြကျမန္မာနဲ့ဖဦးထုပ္က ခပ္မ်ားမ်ား။ ဒုို့ေရႊျမန္မာေတြလဲ ၀ယ္နုိင္သံုးနုိင္တာကုိ ၾကည့္ျပီး ၀မ္းသာသြားပါတယ္။..ဘာမွမဆုိင္သလုိပဲ..ဟီး။

စင္ကာပူမွ လူမ်ားသြားခ်င္ရင္ အျမန္သြားၾကပါ။ ၂ ရက္က်န္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေန့ေတြက လက္က်န္ေတြပဲရွိေတာ့မွာပါ။ ဒီလင့္မွာ အေသးစိတ္ၾကည့္နုိင္ပါတယ္။

လက္ရွိကြ်န္ေတာ္

ခုတေလာအပ်င္းေတြၾကီးေနတယ္။သူမ်ားဘေလာ့ေတာ့ေန့တုိင္း၀င္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ကုိယ့္ဘေလာ့ပဲမ၀င္ျဖစ္တာ။
ျပီးေတာ့ပါးစပ္ကဒီတေလာအတြင္းအနာေတြခဏခဏေပါက္ေနလုိ့စိတ္ညစ္ေနရတယ္.. း(။ ေအာက္နွဳတ္ခမ္းမွာ
ေပါက္ျပီးလုိ့ သက္သာရံုရွိေသးတယ္။ေနာက္ထပ္ အာသီးနားမွာ ျပန္ေပါက္လာျပီ။ စိတ္ကုိညစ္ပါေရာ။ ဆရာ၀န္ေတြနဲ့ျပေတာ့လဲ လူနည္းစုမွာျဖစ္တတ္တယ္။ ကုရာနတိၳေဆးမရွိတဲ့ေလ။ လံုး၀ျပန္မျဖစ္ေအာင္ ကုလုိ့မရဘူးတဲ့ဗ်ာ.. း(။ သက္သာေအာင္ေဆးလိမ္းရံုပဲတဲ့။ ဒီအနာျဖစ္လာေတာ့စားခ်င္တာလဲစားလုိ့မရ။ ေရေသာက္တာေတာင္ အနာခံျပီးေသာက္ေနရတယ္။ အပူမ်ားလုိ့ျဖစ္တာလားဆုိေတာ့လဲ ေရကုိပံုမွန္ထက္ပုိေသာက္ေပးေနတယ္။ အစပ္လဲေရွာင္တယ္။ ျဖစ္တုန္းပါပဲ။ သိတဲ့သူမ်ား အၾကံေလးေပးသြားပါဦး။ ဘာလုိ့ဒီလုိခဏခဏျဖစ္ရတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းရင္းေလး။
အဲလုိျဖစ္ေနရင္အျပင္သြားခ်င္စိတ္လဲမရွိနဲ့။အိမ္မွာပဲေအာင္းေနတာ ေအာင္းေနခဲ့တာၾကာျပီ။ ေဒ၀ါလီလဲ
ျပီးသြားျပီ။ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္။ လာမယ့္ ဟာရီရာရာလဲ ဘာအစီအစဥ္မွမရွိေသး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ တြင္းေအာင္းသတၱ၀ါျဖစ္ေနပါေရာလား။ တေန့တေန့ ေဖ့ဘြတ္တၾကည့္ၾကည့္၊ ဇာတ္ကားတၾကည့္ၾကည့္နဲ့ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနပါေရာလား။ ဘာလုိလုိနဲ့ ၁၁ နားနီးလုိ့ နွစ္ေတာင္ကုန္ေတာ့မယ္။ ေျပာင္းလဲသင့္တာေတြေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ျပီ။ဒီစိတ္နဲ့ေနာက္နွစ္မကူးခ်င္ဘူး။
ဘေလာ့တန့္ပလိပ္ကုိ classic ပံုစံေျပာင္းလုိက္တာ ေဘးကဆုိဒ္ဘားမွာ
ဘေလာ့လင့္ခ္ေတြဘာေတြေပ်ာက္သြားတယ္။ စိတ္တုိင္းမက်ဘူး။ အခ်ိန္ယူေလ့လာျပီး ျပန္ထည့္ရဦးမယ္။

Blog Day အမွတ္တ၇

ဘေလာ့ေဒးပုိ့စ္ကုိကုိၾကီးေမာင္မ်ိဳးကတဂ္ပုိ့စ္ေ၇းမလားလုိ ့ရုတ္တရက္ေမးလာေတာ့ ေၾကာက္လန့္လန့္နဲ့
ေ၇းပါမယ္လုိ့ ကတိေပးခဲ့တယ္။ ကတိေပးထားတဲ့အတုိင္း မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အားယူျပီးေ၇းလုိက္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါၾကီးေတြကုိ ေျပာမွားဆုိမွားရွိခဲ့၇င္ ခြင့္လြတ္ေပးပါလု့ိ အ၇င္ဆံုးေတာင္းဆုိထားခ်င္ပါတယ္။

ဘေလာ့ဆိုတဲ့စကားလံုးကုိစသိတာကေတာ့၂၀၀၈ခုနွစ္ေလာက္တုန္းကသတင္းဂ်ာနယ္ေတြကေနတဆင့္ပါ။
ေနာက္ပုိင္း စင္ကာပူကုိထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းစာေတြနဲ့ အလုပ္မ်ားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက အင္တာနက္ကေန စာေတြ သတင္းေတြဖတ္၇ေကာင္းမွန္းမသိေသးဘူး။ဒီေန့လုိ ေဖ့ဘြတ္လဲမေပၚေသးဘူး။ ဖ၇န့္စတားနဲ့ ဂ်ီေဒါ့၊ဂ်ီေမးလ္၊ ေက်ာင္းစာေတြလုပ္ဖု့ိေလာက္ပဲ သိခဲ့တယ္။ ဇာတ္ကားေတြလဲ ေဒါင္းၾကည့္၇င္းေပါ့။ ဒီလုိနဲ့ ပထမနွစ္ကုန္ခါနီးေလာက္မွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ စာၾကည့္တုိက္မွာ စာလုပ္ၾကမယ္ဆုိျပီး ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ထားတာစာမလုပ္ပဲဘာလုပ္ေနလဲလုိ့သြားၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာ၀က္ဆုိဒ္တခု
ဖတ္ေနတာကုိေတြ.လုိက္တယ္။ အဲဒါဘာဆုိဒ္လဲေပါ့။ နုိင္းနုိင္းစေနတဲ့။ဒီနာမည္ကုိ ၾကားဖူးသလုိလုိပဲ ကေလာင္နာမည္လုိလုိဆုိေတာ့ ငါလဲဖတ္ၾကည့္မယ္ဆုိျပီး လင့္ခ္ေတာင္းလုိက္တယ္။ မနုိင္းနုိင္းစေနရဲ့ ဘယ္ပို့စ္ကုိအ၇င္စဖတ္ျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ရွမ္းရုိး၇ာအစားအစာအေၾကာင္းေတြကေနေပါ့။ ဘာသာျပန္ပုိ့စ္ေတြ စိတ္အဟာ၇ေပးတဲ့စာေတြကုိ မဖတ္ေသးဘူး။ စာေတြပဲဆုိေတာ့ မဖတ္ခ်င္တာလဲပါတယ္။ အဲဒါပံုေတြစံုစံုလင္လင္နဲ့ စားစ၇ာပုိ့စ္ေလးေတြကုိပဲ ထုိင္ဖတ္ေနလုိက္တာ။စာၾကည့္တုိက္မွာအခ်ိန္ဘယ္လုိကုန္သြားမွန္းမသိဘူး။ ျပီးေတာ့လဲ ေဘးနားက
သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ... ေဟ့ မနုိင္းနုိင္းစေနေရးထားတဲ့ အစားအေသာက္အေၾကာင္းေတြက ငါတုိ့ျမစ္ၾကီးနားက အစာေတြနဲ့ခပ္ဆင္ဆင္ပဲကြလုိ့။ ေျပာရင္းနဲ့ သားေရေတြဇြတ္က်ေနတာ.. နင္ကေတာ့ အစားအေသာက္မီးလုိေတာက္ပဲဆုိျပီး အေျပာခံ၇ေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ျပံဳးလုိ့. အဲဒီပုိ့စ္ေတြဖတ္လုိက္၇တဲ့အခုိက္အတန့္မွာကုိယ့္အိမ္ေလးကုိျပန္ေ၇ာက္သြားသလုိပဲ ခံစား၇တယ္။ စာမလုပ္ပဲထုိင္ဖတ္ေနတာ အစားအေသာက္ပုိ့စ္ေတြျပီးေတာ့ ဘာသာျပန္စာေတြဖတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက မနုိင္းနုိင္းစေနဘေလာ့ပဲ သိတယ္။သူ့ဘေလာ့မွာ တျခားဘေလာ့ဂါေတြကုိလဲ ေဘးနားမွာေ၇းထားေပမယ့္ မသိေသးဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ ဟုိနွိပ္ဒီနွိပ္နဲ့ ဘေလာ့ေတြတခုခုျပီးတခု၀င္မိတယ္။ တခုဖတ္လုိ့မျပီးေသးဘူးေနာက္တခု၀င္ဖတ္ေတာ့ေရွ့မွာ ဘယ္ဘေလာ့ေတြဖတ္ေနဆဲလဲဆုိတာ ေမ့ကုန္ေ၇ာ။ း) ဒီလုိနဲ့ဘေလာ့ေတြဖတ္လာလုိက္တာ။ တေန့တေန့ဘေလာ့ဆုိဒ္ေတြခ်ည္းပဲ လည္ပတ္ေနခဲ့တယ္။ ျမန္မာလုိလဲ မ၇ုိက္တတ္ေသးေတာ့ေကာ္မန့္လဲ မေပးတတ္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ မၾကာခဏသြားလည္တတ္တာက Craton သူ.ရဲ့ အေ၇းအသားေတြက ေျပျပစ္တယ္။ လူငယ္ေပမယ့္ စာေရးကေတာ့ေတာ္ေတာ္ကုိ ေကာင္းတယ္။ အားလဲက်တယ္။

အဲလုိပဲ အားက်၇င္းနဲ့ ဘေလာ့ကုိ စမ္းေ၇းခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။ စေ၇းမယ္ဆုိေတာ့ ျမန္မာလုိ၇ုိက္တတ္္မွျဖစ္မွာေပါ့။ ျမန္မာေဖာင့္ေတြ သြင္း၊ ဂ်ီေဒါ့မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ျမန္မာလုိခ်က္၊ တလံုးခ်င္းဆီစာျပန္၇ုိက္ေပးေန၇တာ အေတာ့ကုိအခက္ေတြ.ခဲ့တယ္။ အဆူကလဲ ခံ၇ေသးတယ္။ စာျပန္တာဒီေလာက္ေနွးလား ဒီဖက္ကေစာင့္ေနတာ လည္၇ွည္ေနျပီ. ဘာညာ. စံုလုိ့။ အဲဒါနဲ့ 'မေနာသားေလး' ဆုိတဲ့နာမည္နဲ့ ဘေလာ့စလုပ္ျဖစ္တယ္။ စလုပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကလဲ ဘေလာ့အေၾကာင္းနဲနဲနားလည္လာေအာင္လုိ့၊ HTML ေတြဆုိတာလဲ နားမလည္ဘူး။ ေက်ာင္းမွာသင္တဲ့ ပရုိဂရမ္မင္းေတြနဲ့လဲမတူဘူး။အေ၇ာင္ေျပာင္းဆုိဒ္အၾကီးအေသးေတြဘယ္လုိ ေျပာင္း၇တာေလာက္ပဲ
သိလုိက္တယ္။ ဘေလာ့ဒီဇုိင္းကုိလဲ ဖရီးရတဲ့ဆုိဒ္ကေန ေဒါင္းျပီး ဟုိေျပာင္းဒီေျပာင္းလုပ္။ မေနာသားေလးဆုိတဲ့နာမည္နဲ့ေရးတုန္းကနာမည္တူရွိမယ္မွန္းမသိေသးဘူး။ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီနာမည္ေပး၇တဲ့အေၾကာင္းအ၇င္းက ကခ်င္ျပည္နယ္သားဆုိေတာ့ မေနာဆုိတဲ့ စာလံုးပါေအာင္ထည့္လိုက္တာ နာမည္ကလဲမေပးတတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ့မေနာကြင္းအေၾကာင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္အေၾကာင္း ၂ ပုဒ္ ၃ ပုဒ္ေလာက္ေ၇းလုိက္တယ္။ ေၾသာ္ ေမ့ေနလုိ့ မေနာသားေလး ဘေလာ့ကုိ ၂၀၀၉ဂ်ဴလုိင္လေလာက္ကစခဲ့တာ။ စလုပ္ေတာ့မွ ဘေလာ့ေ၇း၇တာလဲမလြယ္ကူမွန္းသိလုိက္၇တယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီတုန္းက ဘယ္ဘေလာ့ဂါနဲ့မွ မခင္ေသးပါဘူး။ ဘယ္သူ့အားကုိး၇မွန္းလဲမသိေတာ့ ၾကာလာေတာ့ အဲဒီ မေနာသားေလးဘေလာ့ကၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေ၇ာ။တျခားဘေလာ့ေတြကုိေတာ့ အလည္မပ်က္ခဲ့ပါဘူး။ ကုိတီဇက္ေအ ေခၚ ဒီကုိလာ ဘေလာ့ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေန့တုိင္းလုိလုိ၀င္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ သူကလဲ မနားတမ္းေ၇းေတာ့ တခါတခါဆုိ ပုိ့စ္အသစ္ေတြလြတ္သြားတယ္။
ျပန္လာၾကည့္ေတာ့ ၃ ၄ ပုဒ္သူကေ၇းျပီးေနျပီ။ ျပီးေတာ့ တီတီဆြိဘေလာ့။ အန္တီဆြိက သူ့မိသားစုအေၾကာင္းေလးေတြေ၇းေတာ့ ဖတ္၇င္းနဲ့ ပီတိျဖစ္မိတယ္။ ၾကည္နူးသလုိခံစား၇တယ္။ မိသားစုဘ၀ေလးကေပ်ာ္ဖု့ိေကာင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ We She Me ဆုိတဲ့ မိသားစုဘေလာ့ေလး။ ဘေလာ့နဲ့စတင္ထိေတြ.ခဲ့တဲ့ ၂ နွစ္တာ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဘယ္ဘေလာ့ဂါနဲ့မွ မသိကြ်မ္းခဲ့ဘူး။ ဘေလာ့ေတြကုိ တိတ္တဆိတ္ေလးလာဖတ္ျပီးတိတ္တဆိတ္ျပန္သြားခဲ့တယ္။ စီေဘာက္စ္မွာလဲ ဘယ္လုိစေ၇း၇မွန္းမသိခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္စရုိက္ကုိက အဲလုိလူသစ္ သူစိမ္းေတြနဲ့ စတင္ေျပာဆုိ၇မွာကုိက ၀န္ေလးေနတတ္တာ။ လူခ်င္းျမင္၇တာလဲမဟုတ္ဘူးပဲနဲ့ကုိဗ်ာ။အျပင္မွာဆုိလဲ အဲလုိပါပဲ။

ဒီလုိနဲ့ပဲက်န္တဲ့ေဘေလာ့ေတြျဖစ္တဲ့...ကုိ၇ီးယားမင္းသား၊မင္းသမီး(မင္းသားကခပ္မ်ားမ်ား) ေတြလာ၇င္
ေလဆိပ္ကုိ အေျပးအလြားသြားၾကည့္ျပီးေတာ့ ဘေလာ့မွာ မွ်ေ၀တတ္တဲ့မေဗဒါ၊ ဟာသစာေတြအေ၇းေတာ္တဲ့ ကုိဖုိးစိန္၊ ၀ါ၇င့္ဘေလာ့ဂါဆ၇ာၾကီးေတြျဖစ္တဲ့ ျမစ္က်ိဳးအင္း၊ ကုိညီလင္းသစ္၊ ကုိၾကီးေမာင္မ်ိဳးတုိ့ဆီ ေန့စဥ္နဲ့အမွ်ေ၇ာက္ျဖစ္တယ္။ အစားအေသာက္ေၾကာင္းေတြေ၇းတတ္တဲ့ အန္တီေခ်ာ(အစိမ္းေ၇ာင္လြင္ျပင္)အန္တီလား အမလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ေခၚမွားမိ၇င္ ကန္ေတာ့ပါ။ သားသားက ဘေလာ့ဂါေတြၾကားမွာ အငယ္ဆံုးလုိ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိထင္သာပဲ.. း)။ က်န္တဲ့ အိမ္ရွင္မရဲ့ဟင္းလက္ရာ၊ Burmese Taste- အုိင္အုိ၇ာ ေတြဆီကုိလဲ ဗုိက္ဆာ၇င္ ေျပးသြားေနက်ပါ။အေျပာင္အေခ်ာ္ေတြေ၇းတဲ့ ကုိထြဋ္၊ ကြ်န္ေတာ့္စီေဘာက္စ္မွာ လာလာေ၇းေပးတဲ့ အေမွာင္ထုထဲက အလင္းစက္မ်ား၊ ဓါတ္ပံုေတြအ၇ုိက္ေကာင္းတဲ့ ကုိထြန္းထြန္း(သူ.ဖူးခက္ဓါတ္ပံုအခန္းဆက္ေတြၾကည့္လြန္းလုိ့ ဖူးခက္ခရီးကုိအရူးထေနတုန္း)
ဒီဘေလာ့ေတြဆီလဲ ေ၇ာက္ေနက်။ အဲဒီလုိနဲ့ ဘေလာ့ေတြ ဖတ္လာလုိက္တာ ၂၀၁၁ ေမလေလာက္မွာ လူကမေနနုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘေလာ့ျပန္ေ၇းဦးမွ. ဒီတခါေတာ့ျဖစ္ေအာင္ေရးရမယ္ဆုိျပီးေတာ့အားၾကိဳးမာန္တက္နဲ့ ဘေလာ့ဖက္ကုိေျခဦးလွည့္ခဲ့တယ္။ေရးခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကလဲ ကြ်န္ေတာ္တေန့တေန့ဘာေတြလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိအေ၀းကမိသားစုေတြလဲသိေစခ်င္တဲ့စိတ္လဲပါတယ္။ျပီးေတာ့ဓါတ္ပံုရုိက္လဲ
၀ါသနာပါေတာ့ကင္မရာတလံုးေလာက္၀ယ္ျပီး ဘေလာ့ေပၚတင္မယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ့ပဲ ၾကယ္စင္အလင္းဆုိတဲ့ ဒီဘေလာ့ကုိ ဖန္တီးခဲ့တယ္။ အ၇င္တေခါက္က မေနာသားေလးဘေလာ့ကုိပဲနာမည္ေျပာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းကတင္ခဲ့တဲ့ ပုိ့စ္ကုိေတာ့ ျပန္ဖ်က္လုိက္တယ္။ ၾကယ္စင္အလင္းနာမည္ကုိ ဘယ္လုိေပးျဖစ္ခဲ့လဲဆုိေတာ့ အလင္းလဲပါရမယ္။ ၾကယ္လဲပါရမယ္ေပါ့။ ၾကယ္စင္အလင္းတန္းေကာင္းလားဆုိေတာ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သတင္းစာလုိလုိ ဂ်ာနယ္လုိလုိပဲတဲ့။ ၾကယ္စင္အလင္းကပုိေကာင္းတယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီနာမည္နဲ့ပဲေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၾကယ္စင္အလင္းဆုိတဲ့ နာမည္နဲ့ ေကာ္မန့္ေတြ၊ စီေဘာက္စ္ေတြမွာေရးခဲ့တယ္။ ကုိၾကီးေမာင္မ်ိဳးကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္တဲ့။ ဘေလာ့ေတြလည္ရင္းနဲ့ အလင္းပါတဲ့ နာမည္ေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါလားဆုိတာ သိခဲ့တယ္... း)။ ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာအရင္ဆံုးစတင္ရင္းနွီးခဲ့တာကေတာ့ ကုိေမာင္မ်ိဳးပါပဲ။ ဘေလာ့ဂါေတြေျပာတဲ့အတုိင္း ကုိေမာင္မ်ိဳးက ဘေလာ့ဂါသစ္ေတြကုိကူညီအားေပးေနက်ဆိုတာ တကယ္သိခဲ့၇တယ္။ သေဘာကလဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္း..။ ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ ျပႆနာေတြတက္တုန္းကလဲ သူ့ကုိပဲေမးခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ဘေလာ့မွာ ေကာ္မန့္ေပးလုိ့မ၇မွန္းလဲ သူေျပာမွ သိတာ။ အဲဒါနဲ့ပဲ သူကပဲ ဘယ္လုိျပင္၇မလဲဆုိတာ ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူေကာင္းလုိ့ ဒီပုိ့စ္ေ၇းျဖစ္ခဲ့တာ.. ေမးတုန္းက လက္ေတြေတာင္တုန္တယ္။ တဂ္ပုိ့စ္ေ၇းမလားတဲ့။ တဂ္တဲ့ေခါင္းစဥ္ကလဲ သိပ္လြယ္တာမဟုတ္။ ဆင္ေျခဆင္လက္ျပျပီး ျငင္းလုိ့၇မလားလု့ိ.. စာေ၇းမပ်င္းနဲ့တဲ့... ျပီးေရာ။ျငင္း၇မွာလဲ ခပ္ခက္ခက္ ကိုယ့္ဘာသာဆုိရင္လဲ ပုိ့စ္ကေရးျဖစ္တာမဟုတ္။ ခုတေလာအၾကိဳက္ေတြ.ေနတဲ့ သီခ်င္းေတြကုိပဲ တင္တင္ေနတာ။ ေခါင္းစားျပီးစာေရးရမွာလဲ လက္ကမေရာက္ဘူး။စိတ္ထဲမွာသာ ဟုိအေၾကာင္းေရးခ်င္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းေရးခ်င္တယ္။စိတ္ကူးနဲ့ပဲေရးေနတာ။ျပီးေတာ့ကြ်န္ေတာ္ကကဗ်ာကုိဖတ္လဲမဖတ္တတ္ေတာ့
ေရးဖု့ိဆုိပုိေ၀းသြားတယ္။ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစာေလးေတြအစားအေသာက္အေၾကာင္းေလးေတြ၊ခရီးသြား
အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ဖတ္၇တာပဲ စိတ္၀င္စားတတ္တာက ကြ်န္ေတာ့္အက်င့္။ ခုေတာ့ ဘေလာ့ကုိျပန္စေ၇းေနပါျပီ။ ဘယ္ခ်ိန္ပဲေပ်ာက္သြားမလဲမေျပာနုိင္ပါဘူး။အဲလုိမေပ်ာက္သြားဖုိ့ေတာ့ဆံုးျဖတ္ထားတာပဲ။အေျခအေနအရေပါ့။ ဘေလာ့ဂါေတြနဲ့လဲ ခင္မင္ရင္းနွီးခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ရဲ့ အားလပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြကုိေတာ့ ဘေလာ့လည္ပတ္ရင္းနဲ့ပဲ ကုန္ဆံုးေနခဲ့တာပါ။

ဒီပုိ့စ္က ကြ်န္ေတာ္နဲ့ တျခားဘေလာ့ဂါေတြကုိ ပုိျပီးနီးကပ္လာေစမယ့္၊ ဘေလာ့ေလာကကုိ ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ေလး 'ၾကယ္စင္အလင္း' နဲ့မိတ္ဆက္ေပးလုိက္တဲ့ ပုိ့စ္ျဖစ္ပါေစလုိ့လဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါမ်ားအားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ပုိ့စ္ေတြေရးနုိင္ၾကပါေစလုိ့ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

P.S။ ။ ကုိၾကီးမ်ိဳးေရ. ေရးျပီးျပီဗ်ိဳ.။ .. XD XD XD XD စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုအမွားပါ၇င္ ခြင့္လြတ္ပါ။

အထုပ္ျဖည္ျခင္း

ေ၇ွာ့ပင္းမထြက္ျဖစ္တာၾကာလုိ့ စေနေန့က ဒုိဘီေဂါ့က ပလာဇာ စင္ကာပူ၇ာနဲ့ ေအာ့ခ်တ္က တန္ပလာဇာ၊ အုိင္၇ြန္ဖက္ ေျခဦးလွည့္ျဖစ္တယ္။ ေ၇ွာ့ပင္းထြက္တယ္ဆုိတာကလဲ မျဖစ္မေနထြက္၇ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့မွ ထြက္ျဖစ္တာ။ ဝင္းဒုိးေ၇ွာ့ပင္းေတြဘာေတြ စိတ္ဝင္စားတာမဟုတ္ဘူး။ ျမင္ျပီးဝယ္ခ်င္စိတ္ေတြက တဖြါးဖြါးျဖစ္လာတယ္။ လုိခ်င္တာကုိ မဝယ္နိင္တဲ့ဒဏ္က ေတာ္ေတာ္ကိုခံ၇ခက္တယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္၇ံုတန္၇ံုဆုိ ေ၇ွာ့ပင္းေမာလ္ဖက္ကုိ ေျခမလွမ္းမိေအာင္ ဘ၇ိတ္အုပ္ထား၇တယ္။ ခုလဲ ကုိင္ေနတဲ့ဖုန္းကစုပ္ေနတာက တေၾကာင္း၊ အလုပ္မွာက Testing လုပ္ေနတဲ့အခါ ထုိင္ေစာင့္ေန၇တဲ့အခ်ိန္ဆုိ အေတာ့္ကုိပ်င္းဖု့ိေကာင္းတာကတေၾကာင္း၊ လမ္းသြား၇င္း အင္တာနက္သံုးခ်င္တာကတေၾကာင္း. အေၾကာင္းေပါင္းေျမာက္ျမားစြာနဲ့ စမတ္ဖုန္းဝယ္ဖုိ့ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ သူမ်ားေတြ တအုိင္အိုင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ဝယ္လုိက္တာကဘာလဲ စဥ္းစားၾကကုန္ေလာ့။ ပူပူေႏြးေႏြးထြက္လာတဲ့ ဖုန္းအမ်ိဳးအစားပါပဲ။ပါးပါးလ်လ် ေမာ္ဒယ္ဂဲေလး။ ကဲစဥ္းစားၾကဦး။ Iphone လား၊ Blackberry လား၊ HTC လား။ ဘာလား ညာလား။ သိခ်င္၇င္ ဆက္ဖတ္ပါ ပ၇ိတ္သတ္ၾကီး။ း)

ဖုန္းလဲခ်င္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္တခုက ဘာလဲဆုိေတာ့ ဖုန္းဘီက ၂လစာမေဆာင္ျဖစ္လု့ိ လုိင္းက ဖ်က္ထားလုိက္တာ။ အ၇င္ ခရီးထြက္တုန္းက ၂လေက်ာ္ေနတာေတာင္ မဖ်က္ဘူး။ အဲဒါနဲ့ စတားဟတ္ကုိ စိတ္ခ်င္ေပါက္လာလုိ့ အဲဒီေန့ပဲမနက္ပုိင္း အိပ္၇ာကနုိးတာနဲ့ ဖုန္းဘီေဆာင္လုိက္တယ္။(သိပ္ေတာ့မဆုိင္သလုိပဲ. ဒါေပမယ့္လဲ ဖုန္း၇ဖုိ့ကအေ၇းၾကီးတယ္ေလ း) ေ၇ခ်ိဳးထမင္းစားျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဖုန္းလဲမယ္ဆုိတဲ့၇ည္ရြယ္ခ်က္နဲ့။ဘီေဆာင္ျပီးလုိ့ ၁နာ၇ီေက်ာ္ေနတာေတာင္ လုိင္းကျပန္မဖြင့္ေပးေသးဘူး။ ဖုန္းလုိင္းကုိ စာခ်ဳပ္အသစ္ျပန္ခ်ဳပ္မယ္ဆုိတာေတာင္ လုိင္းကမဖြင့္ေသးလုိ့ဖြင့္ျပီးမွ ခ်ဳပ္လု့ိ၇မယ္ဆုိျပီးေျပာေတာ့ ေအာက္ထပ္က customer service ကုိေျပး၇ေသးတယ္ ၁နာရီနီးပါးၾကာတယ္။ လုိင္းဖြင့္ေပးဖုိ့။

ျပီးတာနဲ့ အေပၚျပန္တက္ Q နံပါတ္ယူ ထုိင္ေစာင့္။ ကြ်န္ေတာ့္စာခ်ဳပ္က ၁၇လေက်ာ္ရံုပဲရွိေသးတာ။ သူတုိ့သတ္မွတ္ထားတာက ၂၁လသက္တမ္းမရွိေသးပဲ စာခ်ဳပ္ျပန္ခ်ဳပ္၇င္ ၂၀၀ေဆာင္၇မယ္တဲ့ဗ်ာ။ အ၇င္ကၾကားဖူးတာေတာ့ ၁၀၀ပဲေဆာင္၇မယ္ဆုိေတာ့ ပုိလစီၾကီး ေျပာင္းသြားျပီတဲ့။ ၂၀၀ဆုိလဲမထူးပါဘူး။ ၃လေလာက္ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေစာင့္၇မွာထက္စာ၇င္ေတာ့ နဲနဲပုိေပးလုိက္ေတာ့လဲ စိတ္ေအးသြားတာေပါ့။ မဟုတ္၇င္ ဖုန္းလဲခ်င္တဲ့စိတ္က အျငိမ္ေနနုိင္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ သူမ်ားေတြ စမတ္ဖုန္းကုိင္ေတာ့လဲ ကုိင္ခ်င္တာကုိး။ တခုပုိေက်နပ္သြားတာက အ၇င္သူငယ္ခ်င္းေတြဝယ္တုန္းကထက္ ၁၀၀ေလွ်ာ့၇လုိ့။ ေစ်းက်သြားတာ။ ဒီလေလးတင္ဆုိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တဟီးဟီးနဲ့ေပါ့။ ေဘာ္ဒါေတြကုိ ေျပာအားရွိျပီေပါ့။ း) ကဲဘာဝယ္လုိက္လဲဆုိတာၾကည့္ၾကေတာ့။

ကာဗာနဲ့ Glee စီဒီက လက္ေဆာင္၇တာ။ ကာဗာက ပံုစံမၾကိဳက္လုိ့မသံုးဘူး။ ဒီတုိင္းပစ္ထားလုိက္တယ္။ စီဒီေတာ့ နားေထာင္ျဖစ္တယ္။ အလကား၇တာဆုိေတာ့လဲ မဆုိးဘူးေပါ့။

ဖုန္း၇ျပီးေတာ့ ေအာ့ခ်တ္ဖက္ကုိ ခ်ီတက္လာတယ္။ မ်က္နွာသစ္ဆပ္ျပာကလဲ ကုန္ေနျပီဆုိေတာ့ Tang ပလာဇာထဲဝင္ျပီး ဝယ္လုိက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကနွာေခါင္းတဝိုက္မွာ ဆားဝက္ျခံေတြထြက္တတ္ေတာ့ ေခြ်းေပါက္က်င္းေအာင္ဆုိျပီး Toner ပါဝယ္လုိက္တယ္။ တခါမွမသံုးဖူးဘူး။ သူမ်ားညြန္းလုိ့။ တံဆိပ္ကလဲ မသံုးဖူးဘူး။ ခုမွ စမ္းသံုးၾကည့္တာ။

ဗူးေသးက ဘူးၾကီး ၂ဘူးရဲ့ကေလး။ း) အစမ္းသံုးဖုိ့ေပးလာတာ။ ဝယ္လုိ့ျပီးသြားေတာ့ ဗုိက္ဆာလာတာနဲ့ အုိင္၇ြန္က ဂ်ပန္ ၇ာမန္ေခါက္ဆဲြဆုိင္ မွာသြားစားတယ္။ ေနာက္တခါ စားဖုိ့မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ငန္လုိ့။ နဂုိငန္လား ဘာငန္လားေတာ့မသိဘူး။ ေနာင္ဆုိ ေ၇ွာင္ျပီ။
ပံုေတြက Samsung Galaxy S2 နဲ့၇ုိက္ထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ပဲ မ၇ုိတ္တတ္လုိ့လား။ ညဖက္ပဲျဖစ္ေနလုိ့လားမသိဘူး။ ဝါးတားတားနဲ့။ ေန့ဖက္ေတာ့ မ၇ုိက္ျဖစ္ေသးဘူး။ ေနာက္ေန့ေတာ့ စမ္းၾကည့္ရဦးမယ္။

အတင္းအတင္း

လူေတြ လူေတြ ဘာလုိ့အတင္းေျပာ၇တာကုိ ဝါသနာပါၾကတာလဲ။ တ၇က္ အတင္းမေျပာ၇င္ မေနနုိင္ၾကဘူးဆုိ၇ေလာက္ေအာင္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ျပီဆုိတာနဲ့ ဟုိလူ့အတင္းေျပာ ဒီလူ့အတင္းေျပာမွ ေနသာထုိင္သာ ရွိၾကတယ္ထင္တယ္။ နဂုိကမွ အဲလုိအတင္းေျပာတဲ့လူေတြကုိ ၾကည့္လုိ့မ၇တာ။ ခုအလုပ္ဝင္ေတာ့ အတင္းတုပ္တတ္တဲ့ အမိစာေ၇းမ ၂ေယာက္နဲ့ေတြ.ပါေ၇ာလား။ ေျပာလုိက္တဲ့အတင္းေတြ။ သူတုိ့ေျပာတဲ့အတင္းထဲမွာ ေကာင္းတာတခုမွကုိမပါဘူး။လူတေယာက္၇စ၇ာမရွိေအာင္ကုိ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ေျပာစ၇ာအေၾကာင္းအ၇ာကုိလဲ မကုန္နုိင္ၾကဘူး။ ၾကာလာေတာ့ ေဘးနားမွာထုိင္တဲ့လူေတြက မခံနုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ သူတုိ့နဲ့မတည့္တဲ့လူက ခပ္မ်ားမ်ား။ ဘယ္တည့္မလဲဗ်ာ. အား၇င္ အတင္းေတြပဲအုပ္ေနၾကတာ။ အတင္းအုပ္၇ံုတင္မကဘူး။ အလုပ္ကလူေတြကုိပါ တေယာက္ျပီးတေယာက္ စလုိက္ ေနွာင့္ယွက္လုိက္နဲ့ တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ့၇ယ္ေနလုိက္ၾကတာ။ အား၇င္ စားပြဲေပၚကဖုန္းေတြကုိ တိတ္တိတ္ေလးနဲ့ဆက္ ဟုိဖက္ကမသိပဲကုိင္ ျပန္မထူးပဲ တခြီးခြီးနဲ့၇ီေနၾကတာ။ အလုပ္က တျခား၇ံုးခန္းေတြနဲ့ သီးျခားေဆာက္ထားတာ။ အေပၚက၇ံုးခန္း ေအာက္ထပ္က အင္ဂ်င္နီယာေတြ Testစစ္တဲ့ေန၇ာ။ အျပင္ဧည့္သည္ေတြလာ၇င္ ေအာက္ထပ္ေလာ္ပီကေနဝင္၇တာ။ တံခါးက ေအာ္တိုမွန္တံခါး။ ဒါေပမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြရဲ့ကဒ္နဲ့မွ ဖြင့္လုိ့၇တာ။ အဲဒီေတာ့ ဧည့္သည္ေတြက ဘဲလ္တီး၇င္ အေပၚကေနခ်က္ခ်င္းဖြင့္ေပးလု့ိ၇ေအာင္ ၇ီမုဒ္ကုိ အဲဒီစာေ၇းမ ၂ေယာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထား၇တာေလ။ သူတုိ့က မ်ားေတာ့အားျဖင့္၇ံုးခန္းမွာပဲရွိတာကုိး။ အဲဒါ ရီမုဒ္နဲ့ တံခါးနားလူလာ၇င္ ဖြင့္ဖြင့္တတ္ၾကတယ္။ သန့္၇ွႈင္းေ၇းလုပ္တဲ့ အေဒၚၾကီးဆုိ သူတံခါးနားေ၇ာက္လာ၇င္ တံခါးကမဖြင့္ပဲ အလုိလုိပြင့္သြားပါလာေပါ့။ ေတြ.တဲ့လူကုိေခၚေမး..တံခါးမ်ားပ်က္ေနတာလားေပါ့။ လူေတြကလာၾကည့္ေတာ့ မဖြင့္။ၾကည့္ေပးတဲ့လူက ျပန္လွည့္သြားေတာ့ တံခါးကျပန္ဖြင့္လာ။ အေဒၚၾကီးခမ်ာ ေန့ခင္းေၾကာင္ေတာင္ သရဲေျခာက္ခံ၇သလားေပါ့။ မယ္မင္းၾကီးမေတြက အေပၚထပ္ကေန စီစီတီဗီနဲ့ ၾကည့္ျပီး ၇ီမုဒ္နဲ့ ကလိေနတာ။ တခါတခါ ကုိယ့္ကုိပါ သူတုိ့အဖြဲ.ထဲ ဆြဲေခၚတတ္ၾကေသး။ကုိယ္ကပါ သူတုိ့နဲ့ေ၇ာေယာင္ျပီး လုပ္မိေသး။ ဒါေပမယ့္လဲ အတင္းေျပာတာၾကီးကုိ ဘယ္လုိမွၾကည့္လို့မ၇ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲလုိလူေတြနဲ့ ေ၇ရွည္ဘယ္လုိလက္တြဲလုပ္၇မလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ေခါင္းစားတယ္.. ေဒၚတင္းတုပ္တုိ့၇ယ္။

ေမွာင္အတိက်ေနတဲ့ သူတုိ့ဘဝ

သတင္းေဆာင္းပါးတပုဒ္ဖတ္လုိက္၇လုိ့ လူအမ်ားသိ၇ေအာင္ ကူးယူေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ျမစ္ၾကီးနား၊ ဝိုင္းေမာ္ဆုိတာက က်ြန္ေတာ့ဇာတိ။ မူးယစ္ေဆးဝါး ေပါမ်ားတဲ့ေန၇ာဆုိတာေတာ့ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆာင္းပါးကုိဖတ္လုိက္ျပီးမွ ေတာ္ေတာ့ကုိစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ လူငယ္ေတြဘယ္ေလာက္ လမ္းမွားေ၇ာက္ေနျပီလဲဆုိတာမေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူး။သူတုိ့ဘဝအတြက္ ၇င္ေလးတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။မိန္းကေလးေတြလဲမူးယစ္ေဆးဝါးသားေကာင္ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။ဘယ္ေတာ့မွ ဒီဘဝဆုိးကလြတ္ေျမာက္ၾကမွာလဲ မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ.. း(

ဆိုင္းဆြတ္ေရးသားသည္။

၀ိုင္းေမာ္၊ ဧၿပီ ၂၈၊ ၂၀၁၁ (YPI) - တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္မ ၀ိုင္းေမာ္ဘက္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရဲ႕ ဟိုမွာဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ပါ။ ျမစ္ၾကီးနားနဲ႔ ၀ိုင္းေမာ္ၾကားမွာေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးက တသြင္သြင္စီး ဆင္းလို႔ေနပါတယ္။

၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႕ေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္ပတ္စီးရင္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ကြၽန္မေလ့လာေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ သတိထားလိုက္မိတာက ေယာက္်ားေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနၾကတာကို ကြၽန္မ သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေဒသဟာ မူးယစ္ေဆး၀ါး အလြန္ေပါမ်ားတဲ့ေနရာပါ။

ဒီလိုနဲ႕ ကြၽန္မ လမ္းေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္နဲ့ အနည္းငယ္ႀကာ ဦးတည္ရာမဲ့ ေမာင္ႏွင္းေနလိုက္ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ ကြၽန္မ ေရွ့မွာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ဘြားခနဲေပၚလာတယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကလည္း ရီေ၀လို႔။

သူ ကခ်င္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္။ ပံုစံက အရပ္ပုပု၊ ႀကက္ေပါင္ဖိနပ္အျပာနဲ႔ ေဘာင္းဘီက စစ္ေဘာင္းဘီနဲ႔။ ႀကည့္လိုက္ရံုနဲ႔ မူယစ္ေဆး၀ါး သုံးစဲြသူမွန္း သိသာတယ္။

ကြၽန္မ သူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္။ ဒီမွာ ဘိန္းစားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စုေ၀းတဲ့ေနရာ ဘယ္ေနရာလဲလို႔ ကြၽန္မ ေမးလိုက္မိပါတယ္။ သူကေတာ့ ေႀကာက္သြားပံုပ။ဲ “ဘာလုပ္မလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူးဗ်ာ” ဆိုျပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ကြၽန္မေမးခြန္း တဲ့တိုးႀကီးျဖစ္္သြားတယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ကြၽန္မက ကခ်င္စကားနဲ႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မ က စာေရးမလို႔ပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေလးေတြကို ေရးမလို႔ပါ” ဆိုျပီး ကြၽန္မက စကားကို ညင္သာစြာ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ကခ်င္လူမ်ိဴးေတြဟာ အခ်င္းခ်င္းဆို ကူညီတတ္တဲ့ စိတ္ကေလး အျပည့္ရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္ ။ သူ႔ကို ကခ်င္စကားနဲ႔ျပန္ေျပာလိုက္တာ ကြၽန္မအတြက္ အေျခအေန အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားေစတယ္။ သူကျပန္ေမးပါတယ္။ “ရဲေတြနဲ့ အဆက္အသြယ္ေတာ့ မရွိပါဘူးေနာ္” တဲ့။

ျပီးေတာ့ “ကြၽန္ေတာ္လဲ အဲဒီကိုသြားမလို႔။ လိုက္ခ်င္ရင္လိုက္ခဲ့”ပါ ဆိုျပီးေခၚသြားတယ္။

ကြၽန္မရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ အေနာက္မွာ သူ႔ကိုထိုင္ခိုင္းတယ္။ ကြ်န္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆယ္မိနစ္ခန့္ သြားမိတဲ့အခါ သူတို႔စားက်က္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာတယ္။ သြပ္မိုးထရံကာ အေဆာက္အအံုတစ္ခုပါ။ ကၽြန္မေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က မနက္ ၁၀ နာရီခြဲေလာက္။

အဲဒီမွာ အမ်ိဳးသား ေလးေယာက္ လဲေလ်ာင္းေနတာကို ကြၽန္မျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္…သူတို႔ ဘိန္းမိွန္းမွိန္းေနတယ္ဆိုတာကို။

“ဒီေန႔လူသိပ္မရွိဘူး။ ေဆးမရလို႔ထင္တယ္” လို႔ ကြၽန္မကိုေခၚလာတဲ့လူက ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ဒီမွာ အခုေတြ႔ေနရတဲ့ သူေတြက ထိုးျပီးလို႔ မိွန္းေနႀကတဲ့သူေတြပါ” လို႔ ေျပာျပတယ္။

ေဆးထိုးတာေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ထိုးႀကလဲလို႔ ကြၽန္မ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။

“ထိုးတဲ့ေနရာေတာ့ အတည္တက်ကို မရွိပါဘူး။ ရဲေတြသိသြားရင္ တစ္ေနရာေျပာင္းလုိက္။ အဲဒီေနရာကို သိသြားရင္ ေနာက္တစ္ေနရာကို ေျပာင္းလိုက္ေပါ့” တဲ့။

ကၽြန္မေရာက္သြားတဲ့ သြပ္မိုးထရံကာ အေဆာက္အအံုထဲမွာ ငါးမိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာပဲ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးစဲြသူေတြ တစ္စ၊ တစ္စ မ်ားမ်ားလာေနတယ္။ ဒီေနရာမွာ တခ်ိဳ႕က မနက္စာ ေဆးထိုးျပီး လာမွိန္းေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေဆးေျပသြားလို႔ ေနလည္စာ ေဆးထိုးဖို႔အတြက္ ဘယ္ကေန၊ ဘယ္လိုယူရပါ့မလဲ ပူပန္ေနႀကတယ္။ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကမ်ားသူတို႔ကိုေဆးလာေပးမလဲ၊ဘယ္သူငယ္ခ်င္းက ေဆးသြား၀ယ္ခိုင္းမလဲ၊ ေဆးရေအာင္ဘယ္လို လုပ္ႀကမလဲဆိုျပီး စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔။

သူတို႔ဘ၀က တကယ္ကို သနားစရာေကာင္းပါလားလို႔ ကြၽန္မ ခံစားလိုက္မိတယ္။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ မနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ၊ ညေနစာရွာၾကရတဲ့ သူေတြထက္ေတာင္ သူတို႔တေတြက အပန္းႀကီးေနၾကသလိုမ်ိဳး။

သူတို႔ကို ႀကည့္ရတာ ကြၽန္မစိတ္မခ်မ္းသာဘူး။ မနက္စာ ေဆးသံုးျပီးရင္ ေန႔လည္စာအတြက္ ဘယ္ကရမလဲ၊ ညေနအတြက္ ဘယ္လိုရွာရမလဲ…စတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြက ဒီေဆးကို သူတို႔ သံုးစဲြေနသ၍ ပူပန္သြားၾကရဦးမွာေပါ့။

မူယစ္ေဆး၀ါး အေၾကာထဲ ထိုးသြင္းတာဟာ အႏၱရာယ္သိပ္မ်ားလို႔ အစာထိုးကုသတဲ႔ေဆး မတ္သတုန္းကို ျမစ္ႀကီးနားမွာ ရႏိုင္ပါတယ္။ မတ္သတုန္းဆိုတာဟာ ဘိန္းျဖဴလို အရွိန္ျပင္းျပင္းခံစားရတာမဟုတ္ဘဲ မတ္သတုန္း မနက္ေသာက္ထားရင္ တစ္ေနကုန္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တက္ျပီး တစ္ေနကုန္ မိွန္းေနလို႔ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဆးေသာက္ဖို႔ ေငြ ေျခာက္ေသာင္းထည့္သြင္းျပီးမွ ေသာက္ရပါတယ္။ ေငြးေႀကးအခက္အခဲရွိတဲ့ သူေတြမွာ ေျခာက္ေသာင္းဆိုတာကို တစ္ျပိဳင္နက္ မေပးနိင္တာေႀကာင့္ ေဆးထိုးတာ ျဖတ္ခ်င္ေပမယ့္ မျဖတ္ႏိုင္ၾကဘူးျဖစ္ေနတယ္လို႔ မူယစ္ေဆး၀ါသံုးစဲြသူတစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။

ကြၽန္မသူတို႔ကိုႀကည့္ျပီး သနားလာပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူတို႔ကို ေရွာင္ဖယ္၊ ႀကိမ္းေမာင္း၊ ခ်ိဳးႏွိမ္ဆက္ဆံမႈေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးရွိလို႔ေနပါတယ္။

ဒါေႀကာင့္လည္း ေဆးစြဲသူေတြဟာ မေကာင္းမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ဒီေဆးကို မစြန္႔ႏုိင္ၾကေတာ့ဘဲ ဒီစက္ကြင္းထဲမွာပဲ မထူးဇာတ္ခင္းၾကရင္းနဲ႔ နစ္ၿပီးရင္းနစ္ေနၾကေတာ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ့ သူတို႔နဲ႕ ကြၽန္မရင္နီးမႈေတြ ယူလိုက္ပါတယ္။ အားလံုးနီးပါး ကခ်င္လူမ်ိဴးေတြဆိုေတာ့ အမ်ိဴးေတြမိတ္ဆက္ႀကတဲ့အခါ ေမာင္ႏွမေတြေတာ္လိုက္၊ ဦးေလးေတြ ေတာ္လိုက္နဲ႔ ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္။

ကြၽန္မက မူယစ္ေဆး၀ါး အေႀကာထဲထိုးသြင္းတာကို မျမင္ဖူးဘူး၊ ကြၽန္မ ေတြ႔ဖူးခ်င္တယ္လို႔ သူတို႔ကိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔က ဒီေနရာမွာ ေဆးမထုိးဘူး။၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႔ရဲ႔ လယ္ကြင္းျပင္တစ္ခုမွာ တည္ရွိတဲ့ သုႆန္မွာသြားထုိးႀကတယ္တဲ့။ အရင္ကဆို ၿမိဳ႕လယ္က ဘုရား ေနာက္မွာ ေဆးထုိးႀကတယ္။ အခုအဲဒီေနရာက ရဲေတြသိသြားလို႔ဆိုျပီးအခု သုႆန္ကိုေျပာင္းသြားႀကတယ္လို႔ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ လူတစ္ဦးက လွမ္းေအာ္ေျပာတယ္။

ကြၽန္မ အဲဒီေနရာကို ဆက္သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သုႆန္သြားလမ္းမွာ လူငယ္ အသက္ ၂၀ အရြယ္တစ္ဦးက အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ဦးေလး တစ္ေယာက္ဆီက ေဆး၀ယ္ေနတာကို က်ြန္မ လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မကို သူတို႔ ဂ၇ုမစိုက္အားၾကဘူး။ သူတို႔က ယင္းထေနႀကတဲ့ပံုစံ၊ ေဆးကို သဲႀကီးမဲႀကီး ေရာင္း၀ယ္ေနႀကတယ္။ အသက္၄၀ ေက်ာ္ ဦးေလး ႀကီးကေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ လြယ္အိတ္တစ္လံုးကို လြယ္ထားျပီး တိုက္ငါးလံုးေဆးဗူး ၅ဗူးေလာက္လက္မွာ ကိုင္ထားတယ္။ (တိုက္ငါးလံုးဗူးဆိုတာ တရုတ္ျပည္က လာတဲ့ ဗူးေပၚမွာ တိုက္ငါးလံုးပံုပါတဲ့ လက္ႏွစ္ဆစ္ေလာက္ပဲရွိတဲ့ ငွက္ဖ်ားေဆးဗူးပါ။ ဗူးအခြံေပၚက တိုက္ငါးလံုးပံုကို ၾကည့္ၿပီး တိုက္ငါးလံုးဗူးလို႔ ေခၚၾကတာပါ။ အဲဒီငွက္ဖ်ားေဆးဗူးအခြံကို ေဆးမႈန္႔ထည့္ၿပီး ခ်ိန္တြယ္တဲ့အခါမွာ သံုးၾကတယ္။လက္ႏွစ္ဆစ္ေလာက္ပဲရွိတဲ့အဲဒီဗူးနဲ႔ ေဆးအျပည့္ဆိုရင္ ေငြတစ္ေသာင္းေလာက္ ေစ်းေပါက္ပါတယ္။)

လူငယ္က တစ္ေထာင္ဖိုးေလာက္ ေပးပါဆိုေတာ့ ဦးေလးႀကီးက သူလက္ထဲက တိုက္ငါးလံုး ဗူးထဲက ပါရာစီတေမာ့ တစ္ျခမ္းႀကိတ္စာေလာက္ပဲရွိတဲ့ ေဆးမႈန္႔ကို ေပးလိုက္တယ္။ လူငယ္ကလည္း ထပ္ထည့္ပါဦးဆိုေတာ့ ဦးေလးႀကီးက ေတာ္ျပီေလ၊ အခုေဆးမရဘူး၊ ရွားတယ္ ဆိုျပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လမ္းေဘးမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခုန္ေနႀကတယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔ ေဘးမွာသြားရပ္ျပီး မသိသလိုနဲ႔ က်ြန္မ သြားေမးလိုက္တယ္။ ဦးေလးတို႔ဘာလုပ္ေနႀကတာလဲ၊ ဒါကဘာလဲလို႔ သူကိုင္ထားတဲ့ ဘိန္းျဖဴဗူးကို က်ြန္မ လက္ညိွးထိုးျပီး ေမးလိုက္တယ္။သူက က်ြန္မကိုႀကည့္ျပီး၀ယ္မလို႔လားလို႔ ေမးတယ္။ ကြၽန္မ က မ၀ယ္ပါဘူး။ မျမင္ဖူးလို႔ ႀကည္႔ေနတာပါဆိုျပီး ကြၽန္မ အရမ္းအံၾသတဲ့ပံုစံနဲ႔ သူတို႔ကိုရပ္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။သူက ကြၽန္မ ကို ေႀကာက္စရာ မဟုတ္တဲ့ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို ထင္သလားမသိ။ဦးေလး ေဆးသြားထုိးမလို႔လားလို႔ ကြၽန္မက ကခ်င္စကားနဲ႔ လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ သူက ဟုတ္တယ္ေလတဲ့။ကြၽန္မက လိုက္လို႔ ရမလားလို႔ေမးလိုက္ေတာ့၊ သူက ေအာ္ထိုးတာ မေတြဖူးဘူးလား ဆိုျပီး သူအံၾသစြာနဲ႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ ဒါဆိုလိုက္ခဲ့ေလဆိုျပီး ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကို တက္ထိုင္လိုက္တယ္။

ကြ်န္မ ခ်က္ျခင္းပဲ ေႀကာက္စိတ္ေတြ၊ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္လာမိတယ္။ ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ မူးယစ္ေဆးနဲ႔႔တကြ လူတစ္ေယာက္ကို သယ္ေဆာင္လာမိသလိုျဖစ္ေနတယ္။

ဘိန္းျဖဴဗူးေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတဲ့ လူက ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေပၚ ေရာက္ေနတယ္။ ကြ်န္မ တို႔ကို ရဲေတြေတြ႔သြားရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ကကြ်န္မ စိတ္ကို တုန္လႈပ္သြားေစတယ္။

သိပ္ေတာ့မေ၀းပါဘူး။ ျခံဳေတာေတြျဖတ္ျပီး လယ္ကြင္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားတယ္။ ျဖဴေဖြးျပီးျငိမ္သက္ေနတဲ့ သုႆန္က အနံ႔အသက္ေပါင္းစံု ကြၽန္မႏွာေခါင္းထဲ ေျပး၀င္လာတယ္။ သုႆန္ ေရာက္ျပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္လူပ္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။

ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္က အသံတစ္သံထြက္လာတယ္။ ေရာက္ျပီ ဒီေနရာပဲ ဆိုျပီး ကြၽန္မ ကို လက္ညိွထိုးျပလိုက္တဲ့ ေနရာက အေလာင္းေတြကို ခဏ ထားတဲ့ ဇရပ္တစ္ခုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဇရပ္ အေနာက္ဘက္မွာ ဂူေတြရွိတယ္။ အဲဒီဂူေတြႀကားထဲ ကြၽန္မတို႔ ၀င္သြားတယ္။ ကြၽန္မလည္း မူယစ္ေဆး အေႀကာထဲထိုးသြင္းတာကို ျမင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ လိုက္၀င္သြားတယ္။

ကြၽန္မ အခုျပန္ေတြးလိုက္ရင္ ေျခာက္ျခားစရာႀကီးပဲ။ သူ၀င္သြားတဲ့ေနရာက ေဆးထိုးအပ္ေတြ လမ္းခင္းထားတဲ့ေနရာပါ။ တခ်ိဳ႔ေဆးထိုးအပ္ေတြဆို ေသြးစေတာင္ မေျခာက္ေသးပါဘူး။ မေတြးရဲစရာပါ ။ ကြၽန္မ ဒီအပ္ေတြနဲ႔ ထိမိမယ္ဆိုရင္….။

ဦးေလးဟာ ဂူျဖဴေဘးနားမွာ ထိုင္လိုက္ျပီး သူလက္ထဲက ေသြးေႀကာကို ရွာေနတယ္။ သူလက္ကေသြးေႀကာေတြကို မေတြ႔တာနဲ့ ေပါင္နဲ႔ ဂေခါက္ေကြးႀကားကို သူလက္ကို ညွပ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ သူအေႀကာကို ရွာေတြ႔ျပီး အပ္ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းတယ္။ ေဆးထိုးအပ္ထဲက ဘိန္းျဖဳဴကို ခ်က္ခ်င္း မထိုးသြင္းေသးဘဲ ကိုယ္ခႏၥာထဲက ေသြးေတြကို စုတ္ယူတယ္။ ဒီေသြးေတြနဲ့ အတူ ဘိန္းကို တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းတယ္။

သူေဆးသာထိုးေနတယ္။ ကြၽန္မ ေမးတဲ႔ေမးခြန္းေတြကို တစ္လံုးခ်င္းစိတ္ရွည္စြာ ေျဖေနပါတယ္။ သူေဆးထိုးျပီးသြားျပီ။ ဒါေပမဲ့ သူလက္က ေဆးထိုးအပ္ကို မျဖဳတ္ေသးဘဲ အပ္ကို တန္းလန္းစိုက္ထားေသးတယ္။ က်န္မက စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ ဦးေလး ဒီအပ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ပါလားလို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဒီလိုနဲ့ သူအေႀကာထဲက ေသြးစေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေဆးထိုးအပ္ကို ဆဲြႏုတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူေျခေထာက္ေအာက္မွာပဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။

အဲဒီဦးေလးက ကြၽန္မကို ျပန္ရေအာင္ေလဆိုျပီး လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္း စဥ္စားမိလိုက္တာက သူက ေဆးထိုးျပီး မ်က္လံုးေတြက သာမန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငိုက္လည္း ငိုက္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ ထိုင္လိုက္လို႔္ သူ႔အတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားနိင္တယ္။ ကြၽန္မ အတြက္လည္း အႏၱရာယ္မ်ားတယ္ဆိုျပိး ကြၽန္မစဥ္စားလိုက္ျပီး ဥၤီးေလးျပန္ႏွင့္ပါ။ ကြၽန္မႀကည့္စရာေတြရွိလို႔ပါေျပာျပီးသူကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္မ ေဆးထိုးအပ္ေတြကို ျမင္လိုက္ရတာ တကယ္ပဲ ၀မ္းနည္းေက်ကဲြရပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါးေၾကာင့္ တစ္ေန႔ ကခ်င္လူမ်ဴိးေတြ ပ်က္သုဥ္းသြားေတာ့မလားလို႔ စဥ္စားမိလိုက္တဲ့အခါ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

အာဇာနည္ ဘေလာ့မွာ ဖတ္၇ျပီး အျပည့္အစံုကုိ Facebook ကေန ကူးယူေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။

Crazy Things Parents say

တခါတေလ က်ြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့မိဘဆီက ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္စကားေတြကုိၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အဲလုိစကားေတြကုိ တင္ထားတဲ့ ဆုိဒ္ကေန တခ်ိဳ့၇ီ၇တာေလးေတြကုိ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

၁။ (မိခင္နဲ့ဖုန္းေျပာေနတုန္း)
မိခင္။ ။သားေ၇ ခဏေလး၊ ေမေမမ်က္မွန္မတပ္ထားလုိ့ သားေျပာတာမၾကား၇ဘူး။
သား။ ။???

၂။ သမီး။ ။ေမေမေ၇ သမီးရဲ့ စာေမးပဲြအမွတ္ကုိ အစ္ကုိ့ကုိဘယ္လုိေျပာျပ၇မွာတုန္း။
မိခင္။ ။ဟဲ့..နင့္အမွတ္က နင့္ bra ဆုိဒ္နံပါတ္နဲ့အတူတူပဲလု့ိေျပာေပါ့။

၃။ ေမေမက က်ြန္ေတာ္အျပင္သြားေနတုန္း blank text ပုိ့ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ့က်ြန္ေတာ္လဲအိမ္ျပန္ေ၇ာက္ေတာ့
က်ြန္ေတာ္။ ။ေမေမ..သားကုိ ဘာလုိ့ blank text ပုိ့တာလဲ။
ေမေမ။ ။ ငါ နင္နဲ့ စကားမေျပာဘူး..ဟြန္း!!

၄။ က်ြန္မအဘြားက က်ြန္မအမ်ိဳးသား၇ွိေနတဲ့အခန္းကုိဝင္သြားျပီး
ဘြားဘြား။ ။ဟဲ့ နင္ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာတုန္း။
က်ြန္မအမ်ိဳးသား။ ။က်ြန္ေတာ္ CDs ေတြကုိ burn ေနတာပါအဘြား။
ဘြားဘြား။ ။အဲဒါေၾကာင့္ ငါထင္သား. ေပါင္မုန့္ကင္န့ံ၇ပါတယ္လုိ့။

၅။ ေမေမ။ ။သမီး Sandwich စားခ်င္စိတ္မရွိဘူးလား။
ကြ်န္မ။ ။စားခ်င္တာေပါ့။
ေမေမ။ ။ ဒါဆုိ မီးဖုိေခ်ာင္သြားျပီး ကုိယ္တုိင္လုပ္စားေပါ့။
က်ြန္မ မီးဖုိေခ်ာင္ဝင္သြားတုန္း..
ေမေမ။ ။ တခါတည္း ေမေမ့အတြက္ပါ တခုလုပ္ေပးခဲ့ပါဦး။

၆။ မိခင္က Laptop screen ကုိ အဝတ္စနဲ့ သုတ္ေနတုန္း..
ဖခင္။ ။ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အဲလုိဖြင့္၇တာမဟုတ္ဘူး။ ခလုတ္ကုိ နွိပ္၇တာ။

၇။ က်ြန္ေတာ္။ ။အဘြားေ၇.. က်ြန္ေတာ့္ အီးေမးလ္ လိပ္စာေျပာင္းသြားျပီဆုိတဲ့အေၾကာင္းအသိေပးတာ။
အဘြား။ ။ဒါေပမယ့္ ညည္းအိမ္အေဟာင္းမွာပဲေနတုန္းမလား။

တခ်ိဳ.၇ီစ၇ာေလးေတြက ဘာသာျပန္လုိက္၇င္ ဖတ္၇တာေပါ့သြားသလုိျဖစ္လုိ့ တုိက္၇ုိက္ပဲ ကူးျပီးတင္လုိက္ပါတယ္။ း)

1. Grandma noticed her cat was pregnant

Grandma: (yelling and angy) I'm so sick of everybody having sex around here!

2. Me:Night Dad, I'm going to bed
Dad:Have PG rated dreams!
Me:…

3. (discussing the budget for my new car)
Me: Well, I'm just going to try to keep it about 5k
Mom: Or you could go gold digging and get a really nice one. And get one for me while you're at it!
Me: …

4. Grandma: I stopped taking math when they tried to tell me pies are square!

5. Mom: I decided not to give birth because there was a 50% chance I'd have a girl
Me: I'M a girl!
Mom: Yeah, but you tricked me!

6. Me: Mom, you ready?
Mom: For what?
Me: We're having dinner with my boyfriend's family! You insisted!
Mom: WHAT?!? But Being Human is on toninght! Can we cancel?

7 My grandma sitting on the couch with my dog.
Mum: "The dogs aren't allowed on the couch mum."
Nanna: "Shut up, we're making passionate love."

Crazy Things Parents Say ကေန တခ်ိဳ့ကုိ မွ်ေဝတာပါ။