ဘေလာ့ေပ့ခ်္ ဖုန္ခါျခင္း... :P

ဘေလာ့မေရးျဖစ္တာ ၂လေတာင္ေက်ာ္သြားျပီ။ ဘာလုိ့မေရးျဖစ္လဲဆုိေတာ့ အဓိကဆင္ေျခက ပ်င္းေနတယ္လုိ့
ေျပာရမွာပဲ။ ပုိစ့္မတင္ျဖစ္လဲ ဘေလာ့ေတြေတာ့၀င္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လအတြင္း ခရီးကလဲ ၂ခါေလာက္
ထြက္ျဖစ္ေနေတာ့ ဘေလာ့ေရးဖုိ့အာရံုမေရာက္တာလဲပါပါတယ္။ ခုေတာ့ အခ်ိန္ေလးရတုန္း ေရးမယ္ဆုိေတာ့
ဘာေရးရမလဲမသိဘူး။ ကုိယ့္ဘေလာ့က ဖုန္ေတြတက္ေနျပီ။ စီေဘာက္စ္ကုိလဲ ေတာ္ေတာ္ရွင္းလုိက္ရ
တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီပုိ့စ္ကုိ ဘေလာ့ ဖုန္ခါျခင္းလုိ့ပဲ ေပးလုိက္ေတာ့တယ္...း)။

ဇန္န၀ါရီ ၁၄ရက္ ျမန္မာျပည္ျပန္တယ္။ ကံဆုိးတယ္လုိ့ပဲေျပာရမလားမသိဘူး။ မျပန္ခင္ ေသာၾကာေန့က ၁၃ရက္လူေတြမၾကိဳက္တဲ့ေန့။ မန္ေနဂ်ာက တစ္ရံုးလံုးကုိ 5S သန့္ရွင္းေရးအၾကီးအက်ယ္လုပ္မယ္ဆုိျပီး ေၾကြးေၾကာ္တယ္။ရံုးမွာက ေယာက်ာ္းဆုိလုိ့ သူရယ္ ကုိယ္ရယ္ ၂ေယာက္ထဲက်န္ေတာ့တာ။ ကုိယ္နဲ့ က်န္တဲ့ မိန္းကေလးတသုိက္ပဲ ေခြ်းျပိဳက္ျပိဳက္က်ေအာင္ လုပ္။ သူက ကားေလးနဲ့အျပင္ကုိထြက္သြားေသး။ ဒါေတာင္ အားဂ်န့္အလုပ္ကေပၚလာေသး။ အဲဒါနဲ့ ငါပဲလုပ္ေပးလုိက္ပါ့မယ္ က်န္တဲ့လူေတြက ဆက္ရွင္းလင္းၾကပါေစဆုိျပီး လုပ္တာ ညေန၅ ခြဲအိမ္ျပန္ခ်ိန္ထိ ေခြ်းတသီးသီးနဲ့လုပ္။ မနက္ျဖန္ ျမန္မာျပန္ရမယ့္ အေပ်ာ္စိတ္ေလးေတာင္မကပ္အားဘူး။
ဒါတင္ပဲလားဆုိေတာ့ မျပီးေသးဘူး။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေလဆိပ္ကအထြက္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာၾကိဳျပီး
ဟုိတယ္ကုိ ကားငွါးစီးသြားတာ။ လွည္းတန္းလမ္းဆံုေရာက္ေတာ့ မီးပိြဳင့္မိတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း လွည္းတန္းမီးပြိဳင့္
မိရင္ တေရးတေမာအိပ္ျပီးေစာင့္ေနလုိ့ရတယ္။ မီးစိမ္းေတာ့ ကားဆရာက စက္ႏွိဳးတယ္။ မရဘူး။ သူလဲ ၾကိဳးစား
တယ္။ မရဘူး။ နဲနဲၾကာေတာ့ ဂိတ္က ေခါင္းျဖဴတေယာက္ လာျပီး ေဘးကုိကပ္ထားေပးပါဆုိျပီး လာေျပာတယ္။
စက္နွိဳးမရေတာ့ တြန္းရမွာလားဆုိျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြက တေယာက္ကုိတေယာက္ၾကည့္ျပီးေျပာ၊ ရယ္လဲရယ္
ခ်င္ခ်င္.. း)။ တေယာက္ကေျပာေသး 'မင္းကြာ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္၊ ရန္ကုန္ေရာက္တာေတာင္
နာရီ၀က္မရွိေသးဘူး။ ကားတြန္းရျပီ' တဲ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟားၾက။ ဒါန့ဲပဲ ကားေျပာင္းငွါးလုိက္ရတယ္။
အဲဒီေန့က ရွိဳးစမုိးအျပည့္နဲ့ အထုတ္ေတြနဲ့ ကားတြန္းေနတဲ့ လူတသုိက္ကုိလမ္းဆံုမွာေတြ.ခဲ့ရင္ ဘယ္သူလဲဆုိ
တာ သိၾကျပီထင္တယ္..း)။ အဲဒီတခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိအမွတ္တရျဖစ္သြားတယ္။ လူေတြက ကြက္ၾကည့္
ကြက္ၾကည့္နဲ့ ရွက္ရေကာင္းမွန္းလဲမသိ။ တေယာက္ထဲဆုိရင္ ရွက္မိမွာေတာ့ အမွန္ပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ဆုိေတာ့လဲ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ပဲ။

ရန္ကုန္မျပန္ခင္ကေတာ့ ဘာေတြစားမယ္ ဘာေတြလုပ္မယ္လုိ့စီစဥ္ထားတာေတြ မလုပ္ျဖစ္လုိက္ဘူး။ ပံုလဲ
ေကာင္းေကာင္းမရုိက္နုိင္ခဲ့။ ကုိယ္ကပဲ အဲလုိအက်င့္မရွိလုိ့လားမသိဘူး။ ကင္မရာတကုိင္ကုိင္နဲ့ လူေတြၾကည့္မွာ
ကုိ ေတာ္ေတာ္ရွက္တဲ့လူ။ ဒါေတာင္ ဓနုျဖဴေဒၚေစာရီမွာ ေန့လယ္စာစားတုန္း ဓါတ္ပံုရုိက္တာ အေျပာခံရေသးတယ္။ မင္းတုိ့စင္ကာပူကေကာင္ေတြ ဘာစားစားရုိက္တာပဲလားတဲ့ဗ်ာ။ စားပြဲထုိးကလဲ ျပံဳးစိစိနဲ့
ဆုိေတာ့ ဆက္မရုိက္ရဲေတာ့ဘူး။ အင္း.. သူမ်ားေတြလုိ သတိၱေမြးရဦးမွာပါလား.. း)။







ျမစ္ၾကီးနား ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီေတာ္။ လူမပါတဲ့ပံုက ခပ္ရွားရွား..ရွိတဲ့ပံုကုိရွာတင္လုိက္ရတယ္..း)။

ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ.ရဲ့ ပင္လယ္ေကြ.ကခ်င္ရုိးရာထမင္းဆုိင္က ၾကက္သားကခ်င္ခ်က္။


ဆုေတာင္းျပည့္ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရားၾကီး။ ဘုရားပံုသန့္သန့္မရွိလုိ့ လူပါတဲ့ပံုကုိပဲတင္လုိက္တယ္.. ပုဆုိးျပာရွပ္ျဖဴျဖဴနဲ့က......း)။


ပင္လယ္ေကြ.ဆုိင္ကေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္။ ဆုိင္ရဲ့ေအာက္မွာ ဟင္းရြက္ခင္းစုိက္ထားတာေတြ.ရတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ဓါတ္ပံုရုိက္ေပးမယ္ဆုိတာနဲ့ အမွတ္တရ ျမစ္ကမ္းမွာရုိက္လုိက္တယ္။ Reflector,
flast light ေတြဘာေတြနဲ့ ဟုတ္လုိ့ပဲ..။။ ေမာ္ဒယ္ေတြက ပုိ့စ္မေပးတတ္၊ အေတာင့္လုိက္ၾကီးရပ္ျပီ အရုိက္ခံ၊ ကုိယ့္အလည့္သာ ပုိ့စ္မေပးတတ္တာ၊ တျခားတေယာက္အရုိက္ခံေတာ့ ဘယ္လုိရပ္၊ ဘယ္လုိေနဆိုျပီး ေျပာေပးၾကနဲ့ တကယ့္ကုိ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တယ္။ reflector ကုိကြယ္ျပီးေနရိပ္ခုိေနၾက
လု့ိ ကင္မရာဆရာက ေဟာက္ေသး...။ ဒီပံုကုိမတင္နဲ့လုိ့ အရုိက္ခံေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းကေျပာထားတာ.. သူမသိ
ေအာင္ ခုိးတင္လုိက္တယ္..း)။

ကင္မရာအိတ္နဲ့ စတုိင္က်ေနတာ...။


နွစ္ကူးေတာ့ အိမ္မွာ ခ်က္ျဖစ္တဲ့ဟင္းတမယ္။ ဟင္းလ်ာေကာင္းတမယ္မဟုတ္ေပမယ့္ အိမ္သားေတြစုေပါင္း
ခ်က္တဲ့ ဟင္းပြဲေလးဆုိေတာ့ အရသာရွိတယ္။ ယူနန္ဖက္က တရုတ္ေတြရဲ့အယူ အရေတာ့ နွစ္ကူးမွာ
အမ်ိဳးသားေတြက မီးဖုိေခ်ာင္၀င္ျပီး ခ်က္ျပဳတ္ရတယ္တဲ့။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မီးဖုိေခ်ာင္မ၀င္ရဆုိပဲ။ ခုထိလဲ တခ်ိဳ.ေနရာေတြမွာ က်င့္သံုးေနၾကဆဲပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့အိမ္မွာေတာ့ ေယာက်ာ္းေတြသာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ၀င္
ထမင္းခ်က္ရရင္ နွစ္သာကူးျပီးသြားမယ္ စားလုိက္ရမွာမဟုတ္ဘူး။..း)

ေဒၚခန္းရင္ ကခ်င္ပုဆုိး

ျမစ္ၾကီးနားမွာ ပယင္းလုပ္ငန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး တြင္က်ယ္ေနတယ္။ တရုတ္ျပည္ဖက္ကို ေရာင္းၾကတယ္။
သူက ေက်ာက္တမ်ိဳးဆုိေပမယ့္ ေလးလဲ မေလး။ ကုိယ္နဲ့အတူေဆာင္ထားရင္ နွလံုး၊ ေသြးအတြက္ ေကာင္းတယ္
လုိ့ေျပာၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရတနာတခုအေနနဲ့ သံုးၾကတယ္။ အခြ်န္နဲ့က အေဖ့လက္ေဆာင္။
ငါးေကာင္ ပံုစံထုဆစ္ထားတာက အကုိ့ဆီကလက္ေဆာင္။ ငါးလုိ့သာေျပာတာ ဘာေကာင္နဲ့တူလဲေတာ့မသိဘူး။
ဒီမွာက မဆြဲျဖစ္ေတာ့ အမွတ္တရအေနနဲ့သိမ္းထားရံုကလြဲျပီး ဘာမွလုပ္လုိ့မရဘူး။

ျမစ္ၾကီးနားကထြက္တဲ့ ဆားမုန့္။ ေ၇ႊႏွင္းဆီက မူလလက္ေဟာင္း။ ရင္ရင္က ေခတ္သစ္ဆားမုန့္။ ဘူးေလးနဲ့
ဆိုေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးလုိ့ေကာင္းတာေပါ့။
ဓါတ္ပံုမ်ားမ်ားမရွိေတာ့ ခရီးသြားပုိ့စ္က အပုိင္းဆက္ေတြနဲ့ မေရးနုိင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တပုိ့စ္မွာေတာ့
ေကအယ္လ္ခရီးစဥ္ကုိ ေရးပါမယ္။