Jason Chen

ဒီတေလာ YouTube မွာ MTVသီခ်င္းေတြပဲ နားေထာင္ျဖစ္ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ညႊန္းလုိ့ Jason Chen ဆုိတဲ့ အေမ၇ိကန္တ၇ုတ္ေကာင္၇ဲ့ သီခ်င္းေတြနားေထာင္မိတယ္။ သူ.အသံနဲ့ ျပန္ဆုိထားတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ သူျပန္ဆုိတဲ့သီခ်င္းေတြကုိ နားေထာင္၇င္ မူ၇င္းေတးသံရွင္နဲ့ တြဲတြဲျပီးနားေထာင္တယ္။ တခ်ိဳ.သီခ်င္းေတြကုိ မူ၇င္းသီခ်င္းထက္ ပုိၾကိဳက္မိတယ္။ အဲဒီထဲက ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ တင္လုိက္တယ္။ အၾကိဳက္ဆံုးက Jason Chen နဲ့ Joseph Vincent ျပန္ဆုိထားတဲ့ Just a Dream.။ ဒါနဲ့ မိန္းကေလးအမ်ားစုက Joseph Vincent ကုိပုိၾကိဳက္ၾကတယ္ထင္တယ္။ ရုပ္ေခ်ာေတာ့လဲ ႏွာတဖ်ားတာသြားတာေပါ့။ း)

ျပီးေတာ့ Justin Bieber ရဲ့ Somebody to love. မဆုိးဘူး။ Megan lee နဲ့တြဲဆုိထားတာ။ ကြ်န္ေတာ္က အဲလုိျမဴးျမဴးေလးေတြ ၾကိဳက္တယ္။ မွတ္ခ်က္။ ။ သူတုိ့ေတြက အဆုိေတာ္မဟုတ္ဘူး။ YouTube မွာ အေပ်ာ္တမ္းသီခ်င္းဆုိၾကတာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ iTunes မွာ Jason Chen ရဲ့ ျပန္ဆုိသီခ်င္းေတြကို ဝယ္လုိ့၇ပါတယ္။

ေအာက္က MTV က Jason Chen မဟုတ္ဘူး။ ဘုိးနပ္စ္အေနနဲ့ ကုိရီးယားအဆုိေတာ္အဖြဲ. 2NE1 ရဲ့ သီခ်င္းကုိတင္လုိက္တယ္ း)။ ကုိ၇ီးယားသီခ်င္းေတြကုိ သိပ္မနားေထာင္ျဖစ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ အဖြဲ.ေတြဆုိထားတဲ့သီခ်င္း။ ဒါေပမယ့္ ဒီသီခ်င္းကုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္။ MTV ၾကည့္လုိ့ေကာင္းတာလဲပါတာေပါ့။

ကမၻာေပၚက ကိန္းဂဏန္း

ဘာ၇ယ္မဟုတ္ပါဘူး.ခုတေလာ အလုပ္ကတပတ္ကုိ ၃၇က္စီပိတ္ေနေတာ့ အားအားယားယားဟုိရွာဒီရွာဖတ္ထားတာေလးေတြကုိ မွတ္ထားတာပါ။သိျပီးသားလူေတြလဲ ဒီတုိင္းျငိမ္ျငိမ္ေလးနဲ့ေက်ာ္ဖတ္သြားပါလုိ့..ဟဲဟဲ။

ကားအေ၇အတြက္-အခုလက္၇ွိ ကမၻာေပၚမွာ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ကားအစီးေ၇ 600,000,000 ေက်ာ္ ကုိေမာင္းႏွင္အသံုးျပဳေနၾကပါတယ္တဲ့။ေအာက္မွာ ဇယားေလးနဲ့ ခုနွစ္အလုိက္ ကားထုတ္လုပ္မွဳအေ၇အတြက္ကုိျပထားပါတယ္။

ခုႏွစ္ ကားအစီးေ၇
2009 51,971,328
2008 52,940,559
2007 54,920,317
2006 49,886,549
2005 46,862,978
2004 44,554,268
2003 41,968,666
2002 41,358,394
2001 39,825,888
2000 41,215,653
1999 39,759,847

ဒီလုိနွဳန္းနဲ့ ဆက္ထုတ္လုပ္ေနမယ္ဆုိ၇င္ အႏွစ္ ၃၀ အၾကာမွာ လက္၇ွိကားအေ၇အတြက္၇ဲ့ ၂ဆ ျဖစ္လာနုိင္ပါတယ္။
OICA (International organization of motor vehicle Manufacturers)အဖြဲ.၇ဲ့ စာ၇င္းျပဳစုခ်က္အ၇ ၂၀၁၀ မွာ တ၇ုတ္နုိင္ငံက ကမၻာေပၚမွာ ေမာ္ေတာ္ကားထုတ္လုပ္မွဳအမ်ားဆံုးနုိင္ငံ၊ ဒုတိယကေတာ့ ဂ်ပန္နဲ့ ဂ်ာမနီက တတိယ ထုတ္လုပ္မွဳအမ်ားဆံုးနုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္တဲ့ဗ်ာ။

ကမၻာ.နုိင္ငံအေ၇အတြက္-၂၀၁၁ ဇူလုိင္လမွာ နုိင္ငံေပါင္း ၁၉၆နုိင္ငံရွိလာပါမယ္။ နုိင္ငံသစ္တစ္ခု တုိးလာမွာပါ။ဘာလုိ့လဲဆုိေတာ့ ဆူဒန္ေတာင္ဘက္ပုိင္းဟာ ဆူဒန္နုိင္ငံကေန တ၇ားဝင္ခြဲထြက္မွာမုိ့လုိ့ပါ။ နုိင္ငံအမည္ကေတာ့ 'South Sudan' ပါ။ United Nations မွာ အဖြဲ.ဝင္ႏုိင္ငံပါင္း ၁၉၂ နုိင္ငံရွိပါတယ္။ လူေတြက အဲဒီအေ၇အတြက္ကုိ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ နုိင္ငံအေ၇အတြက္အျဖစ္နဲ့ မွားေနၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ Vatican City နဲ့ Kosovo ဟာ UN အဖြဲ.ဝင္နုိင္ငံမဟုတ္ေပမယ့္လဲ လြတ္လပ္ေ၇း၇ျပီးတဲ့ နုိင္ငံေတြအျဖစ္နဲ့ တည္ရွိေနပါတယ္။ ဒီမွာ ၁၉၄ နုိင္ငံပဲရွိ၇မွာ. ဘာလုိ့ ၁၉၅လုိ့ သတ္မွတ္ၾကတာလဲဆုိတာ ေမးစ၇ာပါ။ တစ္နုိင္ငံက်န္ပါေသးတယ္။ သူကေတာ့ ထုိင္ဝမ္ပါ။ ထုိင္ဝမ္ဟာ လြတ္လပ္တဲ့နုိင္ငံအျဖစ္၇ပ္တည္ဖုိ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ့ျပည့္စုံေပမယ့္ နုိင္ငံေ၇းအေျခအေနအ၇ လြတ္လပ္ေ၇း၇နုိင္ငံအျဖစ္ မသတ္မွတ္နုိင္ေသးပါဘူး။ ထုိင္ဝမ္ဟာ ၁၉၇၁ အထိ UN အဖြဲ.ဝင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ပုိင္း တ၇ုတ္နုိင္ငံက ထုိင္ဝမ္ကုိ သူ.ရဲ့ ျပည္နယ္တခုအျဖစ္သတ္မွတ္ေနဆဲပါ။ အဲဒီေတာ့ ထုိင္ဝမ္ကုိ နုိင္ငံအျဖစ္နဲ့သတ္မွတ္မယ္ဆုိ၇င္ ကမၻာေပၚမွာ နုိင္ငံေပါင္း ၁၉၅နုိင္ငံရွိပါတယ္ဆုိတဲ့အေျဖက ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။

HIV/AIDS ကူးစက္ခံစားေန၇သူအေ၇အတြက္-၂၀၀၉ ခုနွစ္မွာ HIV/AIDS ေ၇ာဂါနဲ့အသက္ရွင္ေနသူ ပ်မ္းမွ် 33.3 သန္းရွိပါတယ္။ 2.6 သန္းက အသစ္စက္စက္ကူးစက္ခံခဲ့၇ပါတယ္။ 1.8 သန္းက ဒီေ၇ာဂါေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ၾကတယ္။
အာဖ၇ိကေဒသက 22.5 သန္းနဲ့အမ်ားဆံုးျဖစ္ျပီး ဒုတိယကေတာ့ အေ၇ွ.၊ေတာင္၊ အေ၇ွ့ေတာင္အာရွေဒသက ၄.၁သန္းရွိပါတယ္။

မ်ိဳးသုန္းသြားတဲ့ မ်ိဳးစိပ္အေ၇အတြက္(အပင္နဲ့ သတၱဝါ)-ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၂၀၁၁ မွာ 50000ေက်ာ္ မ်ိဳးသုန္းသြားပါျပီ။

မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ေသမွဳ- ဒီနွစ္မွာ ယခုခ်ိန္ထိ 39000 ေက်ာ္သာလူေတြက မိမိကိုယ္ကုိသတ္ေသခဲ့ပါတယ္။

Louis Vuitton ဆုိင္အေ၇အတြက္- ကမၻာနာမည္ၾကီးတံဆိပ္ LV ဟာ နုိင္ငံေပါင္း ၄၄ နုိင္ငံမွာ ဆုိင္ေပါင္း ၃၀၀ေက်ာ္ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္။ ဝန္ထမ္းအေ၇အတြက္က 9671 ေယာက္ရွိပါတယ္တဲ့ဗ်ာ။

တန္ဖုိးအၾကီးဆံုးနာ၇ီ- The Henry Graves Supercomplication ကုိ $11,002,500 နဲ့ ၁၉၉၉ ခုနွစ္မွာေ၇ာင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အိတ္ေဆာင္နာ၇ီကုိ ၅နွစ္တာအခ်ိန္ယူျပီး ဒီဇုိင္းဆဲြခဲ့၇ပါတယ္။ Luxuryနာ၇ီေတြ ထုတ္တဲ့ Patek Phillipeက ၁၉၃၃မွာ ထုတ္လုပ္ခဲ့တာပါ။

မွတ္ခ်က္။ ။ယခုေဖာ္ျပထားတဲ့ကိန္းဂဏန္းေတြက ကြ်န္ေတာ္ဒီပုိ့စ္ေ၇းေနဆဲအခ်ိန္ကျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္နဲ့အမွ်ေျပာင္းလဲနုိင္ပါတယ္။ Updated ျဖစ္တာေတြကိုၾကည့္ခ်င္၇င္ ေအာက္က ဆုိဒ္ေတြမွာဝင္ၾကည့္နုိင္ပါတယ္။

http://www.worldometers.info/cars/
http://oica.net/category/production-statistics/
http://geography.about.com/cs/countries/a/numbercountries.htm
http://geography.about.com/b/2011/02/07/the-worlds-newest-country.htm
http://www.avert.org/worlstatinfo.htm
http://www.worldometers.info/
http://most-expensive.net/pocket-watch

ေမွာင္အတိက်ေနတဲ့ သူတုိ့ဘဝ

သတင္းေဆာင္းပါးတပုဒ္ဖတ္လုိက္၇လုိ့ လူအမ်ားသိ၇ေအာင္ ကူးယူေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ျမစ္ၾကီးနား၊ ဝိုင္းေမာ္ဆုိတာက က်ြန္ေတာ့ဇာတိ။ မူးယစ္ေဆးဝါး ေပါမ်ားတဲ့ေန၇ာဆုိတာေတာ့ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆာင္းပါးကုိဖတ္လုိက္ျပီးမွ ေတာ္ေတာ့ကုိစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ လူငယ္ေတြဘယ္ေလာက္ လမ္းမွားေ၇ာက္ေနျပီလဲဆုိတာမေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူး။သူတုိ့ဘဝအတြက္ ၇င္ေလးတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။မိန္းကေလးေတြလဲမူးယစ္ေဆးဝါးသားေကာင္ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။ဘယ္ေတာ့မွ ဒီဘဝဆုိးကလြတ္ေျမာက္ၾကမွာလဲ မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ.. း(

ဆိုင္းဆြတ္ေရးသားသည္။

၀ိုင္းေမာ္၊ ဧၿပီ ၂၈၊ ၂၀၁၁ (YPI) - တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္မ ၀ိုင္းေမာ္ဘက္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရဲ႕ ဟိုမွာဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ပါ။ ျမစ္ၾကီးနားနဲ႔ ၀ိုင္းေမာ္ၾကားမွာေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးက တသြင္သြင္စီး ဆင္းလို႔ေနပါတယ္။

၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႕ေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္ပတ္စီးရင္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ကြၽန္မေလ့လာေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ သတိထားလိုက္မိတာက ေယာက္်ားေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနၾကတာကို ကြၽန္မ သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေဒသဟာ မူးယစ္ေဆး၀ါး အလြန္ေပါမ်ားတဲ့ေနရာပါ။

ဒီလိုနဲ႕ ကြၽန္မ လမ္းေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္နဲ့ အနည္းငယ္ႀကာ ဦးတည္ရာမဲ့ ေမာင္ႏွင္းေနလိုက္ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ ကြၽန္မ ေရွ့မွာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ဘြားခနဲေပၚလာတယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကလည္း ရီေ၀လို႔။

သူ ကခ်င္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္။ ပံုစံက အရပ္ပုပု၊ ႀကက္ေပါင္ဖိနပ္အျပာနဲ႔ ေဘာင္းဘီက စစ္ေဘာင္းဘီနဲ႔။ ႀကည့္လိုက္ရံုနဲ႔ မူယစ္ေဆး၀ါး သုံးစဲြသူမွန္း သိသာတယ္။

ကြၽန္မ သူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္။ ဒီမွာ ဘိန္းစားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စုေ၀းတဲ့ေနရာ ဘယ္ေနရာလဲလို႔ ကြၽန္မ ေမးလိုက္မိပါတယ္။ သူကေတာ့ ေႀကာက္သြားပံုပ။ဲ “ဘာလုပ္မလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူးဗ်ာ” ဆိုျပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ကြၽန္မေမးခြန္း တဲ့တိုးႀကီးျဖစ္္သြားတယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ကြၽန္မက ကခ်င္စကားနဲ႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မ က စာေရးမလို႔ပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေလးေတြကို ေရးမလို႔ပါ” ဆိုျပီး ကြၽန္မက စကားကို ညင္သာစြာ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ကခ်င္လူမ်ိဴးေတြဟာ အခ်င္းခ်င္းဆို ကူညီတတ္တဲ့ စိတ္ကေလး အျပည့္ရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္ ။ သူ႔ကို ကခ်င္စကားနဲ႔ျပန္ေျပာလိုက္တာ ကြၽန္မအတြက္ အေျခအေန အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားေစတယ္။ သူကျပန္ေမးပါတယ္။ “ရဲေတြနဲ့ အဆက္အသြယ္ေတာ့ မရွိပါဘူးေနာ္” တဲ့။

ျပီးေတာ့ “ကြၽန္ေတာ္လဲ အဲဒီကိုသြားမလို႔။ လိုက္ခ်င္ရင္လိုက္ခဲ့”ပါ ဆိုျပီးေခၚသြားတယ္။

ကြၽန္မရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ အေနာက္မွာ သူ႔ကိုထိုင္ခိုင္းတယ္။ ကြ်န္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆယ္မိနစ္ခန့္ သြားမိတဲ့အခါ သူတို႔စားက်က္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာတယ္။ သြပ္မိုးထရံကာ အေဆာက္အအံုတစ္ခုပါ။ ကၽြန္မေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က မနက္ ၁၀ နာရီခြဲေလာက္။

အဲဒီမွာ အမ်ိဳးသား ေလးေယာက္ လဲေလ်ာင္းေနတာကို ကြၽန္မျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္…သူတို႔ ဘိန္းမိွန္းမွိန္းေနတယ္ဆိုတာကို။

“ဒီေန႔လူသိပ္မရွိဘူး။ ေဆးမရလို႔ထင္တယ္” လို႔ ကြၽန္မကိုေခၚလာတဲ့လူက ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ဒီမွာ အခုေတြ႔ေနရတဲ့ သူေတြက ထိုးျပီးလို႔ မိွန္းေနႀကတဲ့သူေတြပါ” လို႔ ေျပာျပတယ္။

ေဆးထိုးတာေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ထိုးႀကလဲလို႔ ကြၽန္မ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။

“ထိုးတဲ့ေနရာေတာ့ အတည္တက်ကို မရွိပါဘူး။ ရဲေတြသိသြားရင္ တစ္ေနရာေျပာင္းလုိက္။ အဲဒီေနရာကို သိသြားရင္ ေနာက္တစ္ေနရာကို ေျပာင္းလိုက္ေပါ့” တဲ့။

ကၽြန္မေရာက္သြားတဲ့ သြပ္မိုးထရံကာ အေဆာက္အအံုထဲမွာ ငါးမိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာပဲ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးစဲြသူေတြ တစ္စ၊ တစ္စ မ်ားမ်ားလာေနတယ္။ ဒီေနရာမွာ တခ်ိဳ႕က မနက္စာ ေဆးထိုးျပီး လာမွိန္းေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေဆးေျပသြားလို႔ ေနလည္စာ ေဆးထိုးဖို႔အတြက္ ဘယ္ကေန၊ ဘယ္လိုယူရပါ့မလဲ ပူပန္ေနႀကတယ္။ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကမ်ားသူတို႔ကိုေဆးလာေပးမလဲ၊ဘယ္သူငယ္ခ်င္းက ေဆးသြား၀ယ္ခိုင္းမလဲ၊ ေဆးရေအာင္ဘယ္လို လုပ္ႀကမလဲဆိုျပီး စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔။

သူတို႔ဘ၀က တကယ္ကို သနားစရာေကာင္းပါလားလို႔ ကြၽန္မ ခံစားလိုက္မိတယ္။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ မနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ၊ ညေနစာရွာၾကရတဲ့ သူေတြထက္ေတာင္ သူတို႔တေတြက အပန္းႀကီးေနၾကသလိုမ်ိဳး။

သူတို႔ကို ႀကည့္ရတာ ကြၽန္မစိတ္မခ်မ္းသာဘူး။ မနက္စာ ေဆးသံုးျပီးရင္ ေန႔လည္စာအတြက္ ဘယ္ကရမလဲ၊ ညေနအတြက္ ဘယ္လိုရွာရမလဲ…စတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြက ဒီေဆးကို သူတို႔ သံုးစဲြေနသ၍ ပူပန္သြားၾကရဦးမွာေပါ့။

မူယစ္ေဆး၀ါး အေၾကာထဲ ထိုးသြင္းတာဟာ အႏၱရာယ္သိပ္မ်ားလို႔ အစာထိုးကုသတဲ႔ေဆး မတ္သတုန္းကို ျမစ္ႀကီးနားမွာ ရႏိုင္ပါတယ္။ မတ္သတုန္းဆိုတာဟာ ဘိန္းျဖဴလို အရွိန္ျပင္းျပင္းခံစားရတာမဟုတ္ဘဲ မတ္သတုန္း မနက္ေသာက္ထားရင္ တစ္ေနကုန္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တက္ျပီး တစ္ေနကုန္ မိွန္းေနလို႔ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဆးေသာက္ဖို႔ ေငြ ေျခာက္ေသာင္းထည့္သြင္းျပီးမွ ေသာက္ရပါတယ္။ ေငြးေႀကးအခက္အခဲရွိတဲ့ သူေတြမွာ ေျခာက္ေသာင္းဆိုတာကို တစ္ျပိဳင္နက္ မေပးနိင္တာေႀကာင့္ ေဆးထိုးတာ ျဖတ္ခ်င္ေပမယ့္ မျဖတ္ႏိုင္ၾကဘူးျဖစ္ေနတယ္လို႔ မူယစ္ေဆး၀ါသံုးစဲြသူတစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။

ကြၽန္မသူတို႔ကိုႀကည့္ျပီး သနားလာပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူတို႔ကို ေရွာင္ဖယ္၊ ႀကိမ္းေမာင္း၊ ခ်ိဳးႏွိမ္ဆက္ဆံမႈေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးရွိလို႔ေနပါတယ္။

ဒါေႀကာင့္လည္း ေဆးစြဲသူေတြဟာ မေကာင္းမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ဒီေဆးကို မစြန္႔ႏုိင္ၾကေတာ့ဘဲ ဒီစက္ကြင္းထဲမွာပဲ မထူးဇာတ္ခင္းၾကရင္းနဲ႔ နစ္ၿပီးရင္းနစ္ေနၾကေတာ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ့ သူတို႔နဲ႕ ကြၽန္မရင္နီးမႈေတြ ယူလိုက္ပါတယ္။ အားလံုးနီးပါး ကခ်င္လူမ်ိဴးေတြဆိုေတာ့ အမ်ိဴးေတြမိတ္ဆက္ႀကတဲ့အခါ ေမာင္ႏွမေတြေတာ္လိုက္၊ ဦးေလးေတြ ေတာ္လိုက္နဲ႔ ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္။

ကြၽန္မက မူယစ္ေဆး၀ါး အေႀကာထဲထိုးသြင္းတာကို မျမင္ဖူးဘူး၊ ကြၽန္မ ေတြ႔ဖူးခ်င္တယ္လို႔ သူတို႔ကိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔က ဒီေနရာမွာ ေဆးမထုိးဘူး။၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႔ရဲ႔ လယ္ကြင္းျပင္တစ္ခုမွာ တည္ရွိတဲ့ သုႆန္မွာသြားထုိးႀကတယ္တဲ့။ အရင္ကဆို ၿမိဳ႕လယ္က ဘုရား ေနာက္မွာ ေဆးထုိးႀကတယ္။ အခုအဲဒီေနရာက ရဲေတြသိသြားလို႔ဆိုျပီးအခု သုႆန္ကိုေျပာင္းသြားႀကတယ္လို႔ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ လူတစ္ဦးက လွမ္းေအာ္ေျပာတယ္။

ကြၽန္မ အဲဒီေနရာကို ဆက္သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သုႆန္သြားလမ္းမွာ လူငယ္ အသက္ ၂၀ အရြယ္တစ္ဦးက အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ဦးေလး တစ္ေယာက္ဆီက ေဆး၀ယ္ေနတာကို က်ြန္မ လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မကို သူတို႔ ဂ၇ုမစိုက္အားၾကဘူး။ သူတို႔က ယင္းထေနႀကတဲ့ပံုစံ၊ ေဆးကို သဲႀကီးမဲႀကီး ေရာင္း၀ယ္ေနႀကတယ္။ အသက္၄၀ ေက်ာ္ ဦးေလး ႀကီးကေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ လြယ္အိတ္တစ္လံုးကို လြယ္ထားျပီး တိုက္ငါးလံုးေဆးဗူး ၅ဗူးေလာက္လက္မွာ ကိုင္ထားတယ္။ (တိုက္ငါးလံုးဗူးဆိုတာ တရုတ္ျပည္က လာတဲ့ ဗူးေပၚမွာ တိုက္ငါးလံုးပံုပါတဲ့ လက္ႏွစ္ဆစ္ေလာက္ပဲရွိတဲ့ ငွက္ဖ်ားေဆးဗူးပါ။ ဗူးအခြံေပၚက တိုက္ငါးလံုးပံုကို ၾကည့္ၿပီး တိုက္ငါးလံုးဗူးလို႔ ေခၚၾကတာပါ။ အဲဒီငွက္ဖ်ားေဆးဗူးအခြံကို ေဆးမႈန္႔ထည့္ၿပီး ခ်ိန္တြယ္တဲ့အခါမွာ သံုးၾကတယ္။လက္ႏွစ္ဆစ္ေလာက္ပဲရွိတဲ့အဲဒီဗူးနဲ႔ ေဆးအျပည့္ဆိုရင္ ေငြတစ္ေသာင္းေလာက္ ေစ်းေပါက္ပါတယ္။)

လူငယ္က တစ္ေထာင္ဖိုးေလာက္ ေပးပါဆိုေတာ့ ဦးေလးႀကီးက သူလက္ထဲက တိုက္ငါးလံုး ဗူးထဲက ပါရာစီတေမာ့ တစ္ျခမ္းႀကိတ္စာေလာက္ပဲရွိတဲ့ ေဆးမႈန္႔ကို ေပးလိုက္တယ္။ လူငယ္ကလည္း ထပ္ထည့္ပါဦးဆိုေတာ့ ဦးေလးႀကီးက ေတာ္ျပီေလ၊ အခုေဆးမရဘူး၊ ရွားတယ္ ဆိုျပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လမ္းေဘးမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခုန္ေနႀကတယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔ ေဘးမွာသြားရပ္ျပီး မသိသလိုနဲ႔ က်ြန္မ သြားေမးလိုက္တယ္။ ဦးေလးတို႔ဘာလုပ္ေနႀကတာလဲ၊ ဒါကဘာလဲလို႔ သူကိုင္ထားတဲ့ ဘိန္းျဖဴဗူးကို က်ြန္မ လက္ညိွးထိုးျပီး ေမးလိုက္တယ္။သူက က်ြန္မကိုႀကည့္ျပီး၀ယ္မလို႔လားလို႔ ေမးတယ္။ ကြၽန္မ က မ၀ယ္ပါဘူး။ မျမင္ဖူးလို႔ ႀကည္႔ေနတာပါဆိုျပီး ကြၽန္မ အရမ္းအံၾသတဲ့ပံုစံနဲ႔ သူတို႔ကိုရပ္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။သူက ကြၽန္မ ကို ေႀကာက္စရာ မဟုတ္တဲ့ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို ထင္သလားမသိ။ဦးေလး ေဆးသြားထုိးမလို႔လားလို႔ ကြၽန္မက ကခ်င္စကားနဲ႔ လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ သူက ဟုတ္တယ္ေလတဲ့။ကြၽန္မက လိုက္လို႔ ရမလားလို႔ေမးလိုက္ေတာ့၊ သူက ေအာ္ထိုးတာ မေတြဖူးဘူးလား ဆိုျပီး သူအံၾသစြာနဲ႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ ဒါဆိုလိုက္ခဲ့ေလဆိုျပီး ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကို တက္ထိုင္လိုက္တယ္။

ကြ်န္မ ခ်က္ျခင္းပဲ ေႀကာက္စိတ္ေတြ၊ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္လာမိတယ္။ ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ မူးယစ္ေဆးနဲ႔႔တကြ လူတစ္ေယာက္ကို သယ္ေဆာင္လာမိသလိုျဖစ္ေနတယ္။

ဘိန္းျဖဴဗူးေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတဲ့ လူက ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေပၚ ေရာက္ေနတယ္။ ကြ်န္မ တို႔ကို ရဲေတြေတြ႔သြားရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ကကြ်န္မ စိတ္ကို တုန္လႈပ္သြားေစတယ္။

သိပ္ေတာ့မေ၀းပါဘူး။ ျခံဳေတာေတြျဖတ္ျပီး လယ္ကြင္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားတယ္။ ျဖဴေဖြးျပီးျငိမ္သက္ေနတဲ့ သုႆန္က အနံ႔အသက္ေပါင္းစံု ကြၽန္မႏွာေခါင္းထဲ ေျပး၀င္လာတယ္။ သုႆန္ ေရာက္ျပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္လူပ္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။

ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္က အသံတစ္သံထြက္လာတယ္။ ေရာက္ျပီ ဒီေနရာပဲ ဆိုျပီး ကြၽန္မ ကို လက္ညိွထိုးျပလိုက္တဲ့ ေနရာက အေလာင္းေတြကို ခဏ ထားတဲ့ ဇရပ္တစ္ခုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဇရပ္ အေနာက္ဘက္မွာ ဂူေတြရွိတယ္။ အဲဒီဂူေတြႀကားထဲ ကြၽန္မတို႔ ၀င္သြားတယ္။ ကြၽန္မလည္း မူယစ္ေဆး အေႀကာထဲထိုးသြင္းတာကို ျမင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ လိုက္၀င္သြားတယ္။

ကြၽန္မ အခုျပန္ေတြးလိုက္ရင္ ေျခာက္ျခားစရာႀကီးပဲ။ သူ၀င္သြားတဲ့ေနရာက ေဆးထိုးအပ္ေတြ လမ္းခင္းထားတဲ့ေနရာပါ။ တခ်ိဳ႔ေဆးထိုးအပ္ေတြဆို ေသြးစေတာင္ မေျခာက္ေသးပါဘူး။ မေတြးရဲစရာပါ ။ ကြၽန္မ ဒီအပ္ေတြနဲ႔ ထိမိမယ္ဆိုရင္….။

ဦးေလးဟာ ဂူျဖဴေဘးနားမွာ ထိုင္လိုက္ျပီး သူလက္ထဲက ေသြးေႀကာကို ရွာေနတယ္။ သူလက္ကေသြးေႀကာေတြကို မေတြ႔တာနဲ့ ေပါင္နဲ႔ ဂေခါက္ေကြးႀကားကို သူလက္ကို ညွပ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ သူအေႀကာကို ရွာေတြ႔ျပီး အပ္ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းတယ္။ ေဆးထိုးအပ္ထဲက ဘိန္းျဖဳဴကို ခ်က္ခ်င္း မထိုးသြင္းေသးဘဲ ကိုယ္ခႏၥာထဲက ေသြးေတြကို စုတ္ယူတယ္။ ဒီေသြးေတြနဲ့ အတူ ဘိန္းကို တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းတယ္။

သူေဆးသာထိုးေနတယ္။ ကြၽန္မ ေမးတဲ႔ေမးခြန္းေတြကို တစ္လံုးခ်င္းစိတ္ရွည္စြာ ေျဖေနပါတယ္။ သူေဆးထိုးျပီးသြားျပီ။ ဒါေပမဲ့ သူလက္က ေဆးထိုးအပ္ကို မျဖဳတ္ေသးဘဲ အပ္ကို တန္းလန္းစိုက္ထားေသးတယ္။ က်န္မက စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ ဦးေလး ဒီအပ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ပါလားလို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဒီလိုနဲ့ သူအေႀကာထဲက ေသြးစေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေဆးထိုးအပ္ကို ဆဲြႏုတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူေျခေထာက္ေအာက္မွာပဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။

အဲဒီဦးေလးက ကြၽန္မကို ျပန္ရေအာင္ေလဆိုျပီး လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္း စဥ္စားမိလိုက္တာက သူက ေဆးထိုးျပီး မ်က္လံုးေတြက သာမန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငိုက္လည္း ငိုက္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ ထိုင္လိုက္လို႔္ သူ႔အတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားနိင္တယ္။ ကြၽန္မ အတြက္လည္း အႏၱရာယ္မ်ားတယ္ဆိုျပိး ကြၽန္မစဥ္စားလိုက္ျပီး ဥၤီးေလးျပန္ႏွင့္ပါ။ ကြၽန္မႀကည့္စရာေတြရွိလို႔ပါေျပာျပီးသူကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္မ ေဆးထိုးအပ္ေတြကို ျမင္လိုက္ရတာ တကယ္ပဲ ၀မ္းနည္းေက်ကဲြရပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါးေၾကာင့္ တစ္ေန႔ ကခ်င္လူမ်ဴိးေတြ ပ်က္သုဥ္းသြားေတာ့မလားလို႔ စဥ္စားမိလိုက္တဲ့အခါ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

အာဇာနည္ ဘေလာ့မွာ ဖတ္၇ျပီး အျပည့္အစံုကုိ Facebook ကေန ကူးယူေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။

ထာဝါ၇ေမေမ

ဒီေန့ထိ အဲဒီေန့ေလးကုိ စြဲစဲြျမဲျမဲမွတ္မိေနတယ္။ က်ြန္ေတာ္ အိမ္ကေန ခြဲခြါခဲ့တဲ့ေန.။
က်ြန္းနုိင္ငံငယ္ေလးမွာ ေက်ာင္းတက္ဖုိ့ ၇ည္၇ြယ္ခ်က္နဲ့ပါ။ အဲဒီေန့က က်ြန္ေတာ့္အေမဆီက က်တဲ့မ်က္၇ည္ကုိ
ပထမဆံုး ျမင္ခဲ့၇ဖူးတယ္။....ဝမ္းနည္းမ်က္၇ည္။ ၁၉ နွစ္တုိင္တုိင္ သူမ၇ဲ့ ေက်ြးေမြးေစာင့္ေ၇ွာက္မွဳမွာ
ၾကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ က်ြန္ေတာ္တေယာက္ သူ့၇င္ကုိ စုန္ကန္ျပီး အေဝးတေန၇ာကုိ ကာလၾကာ
ထြက္ခြါသြားေတာ့မယ္ဆုိေတာ့လဲ ဝမ္းနည္းမိမွာေပါ့ေလ။ "သား၇ယ္.. အခြင့္၇၇င္အိမ္ျပန္လာပါေနာ္..
ဟုိမွာအျပီးမေနပါနဲ့ေနာ္" တဲ့..။ မ်က္၇ည္၇ြဲ၇ြဲနဲ့ စကားေတြေျပာေနေတာ့ က်ြန္ေတာ္ခမ်ာ ဘယ္လုိမွ
မေအာင့္ထားနုိင္ေတာ့ပါဘူး။ မ်က္၇ည္က်မိပါတယ္။ တကယ္ဗ်ာ...အဲဒီေန့က လူကခရီးသာသြားေန၇တယ္။
စိတ္ထဲက ဘယ္လုိမွမေကာင္းဘူး။ ငါဒီလုိဆံုးျဖတ္လုိက္တာ မွားမ်ား မွားသြားျပီလားလုိ့..အေတြးေတြနဲ့။
ဒီလုိျဖစ္လာေအာင္ဖန္တီးခဲ့တာလဲက်ြန္ေတာ္ပါပဲ။နုိင္ငံျခားထြက္ဖုိ့ကုိလဲကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဆံဳးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာပါ။
က်ြန္ေတာ့္မိဘေတြက က်ြန္ေတာ့္ကုိ ဆ၇ာဝန္သိပ္ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ေဆြမ်ိဳးအသုိင္းအဝုိင္းမွာလဲ
ဆ၇ာဝန္မရွိေတာ့ အားလံုးက က်ြန္ေတာ့ကုိ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ၾကတယ္။ အဓိကက အေဖေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္
က်ြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ဖုိ့ အေဖ့ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္၇ဖုိ့ သူတုိ့နဲ့ အတုိက္အခံျဖစ္ခဲ့၇တယ္။
စကားမ်ားခဲ့၇တဲ့ေန့ေတြလဲ ၾကံဳခဲ့၇တယ္။ သနားစ၇ာအေကာင္းဆံုးကေတာ့ အေမပဲ။ ၇ုိးစင္းလြန္းတဲ့ အေမ.. ။
သူ့သားဆႏၵျပည့္ဝဖုိ့အတြက္ သူခ်စ္ေၾကာက္၇တဲ့ အေဖကုိ ခြင့္ေတာင္းေပးခဲ့တယ္။က်ြန္ေတာ္ေျပာသမ်ွ
နားေထာင္ျပီးအေဖ့ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္၇ေအာင္ေျပာေပးခဲ့တယ္။တအိမ္လံုးမွာအေဖက အေၾကာက္၇ဆံုးလူဆုိေတာ့ က်ြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္အေဖနဲ့မ၇င္ဆုိင္ရဲခဲ့ပါဘူး။ပတ္ဝန္းက်င္က က်ြန္ေတာ့အေၾကာင္းကုိကဲ့၇ဲ့ျပစ္တင္ေဝဖန္တာကုိလဲ အေမမမွဳခဲ့ဘူး။ အဲဒီလုိနဲ့ပဲ အတားအဆီးေတြၾကားကေန က်ြန္ေတာ္ဒီကုိေ၇ာက္လာခဲ့တာ သံုးနွစ္တာၾကာသြားျပီေပါ့။ ခုခ်ိန္ထိ ဒီကုိထြက္လာခဲ့တဲ့အတြက္ ေနာင္တ၇ယ္လုိ့မ၇ခဲ့ပါဘူး။
ခုလုိ က်ြန္ေတာ္ဆုိတာျဖစ္လာဖုိ့အတြက္ အခက္အခဲေတြအားလံုးကုိ ၇င္ဆုိင္ျပီးကူညီေျဖ၇ွင္းခဲ့တဲ့ က်ြန္ေတာ့္အေမကုိ ေက်းဇူးတင္လုိ့မဆံုးပါဘူး။
အေမက ေက်းရြာေလးတစ္၇ြာကပါ။ အေဖနဲ့အိမ္ေထာင္က်ျပီး ေသ်ွာင္ေနာက္ဆံထံုးပါဆုိသလုိ
အေဖေနာက္လုိက္၇င္း ၇ြာေလးေတြကတဆင့္ ေနာက္ဆံုးနယ္ျမိဳ့ေလးကုိေျပာင္းေ၇ြ.ခဲ့ၾကတယ္။
သားသမီးေလးေယာက္ကုိ သူနုိင္နင္းစြာ ထိန္းကြပ္နုိင္ခဲ့တယ္။ အေဖက ခ၇ီးအျမဲထြက္ေန၇တဲ့သူ ဆုိေတာ့
က်ြန္ေတာ္တုိ့ေမာင္နွမေတြနဲ့ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက အေနစိမ္းခဲ့တယ္။ ခုခ်ိန္ထိပါပဲ။ အေမ့ေလာက္ အေဖ့ကုိ
မခင္တြယ္တတ္ဘူး။ အေမကေတာ့ သားသမီးေလးေယာက္နဲ့ သူ့၇ဲ့ ေန့၇က္ေတြကုိ ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္။ သူ့မွာ
မိတ္ေဆြေတြလဲ သိပ္မ၇ွိခဲ့ဘူး။ သူ့သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ြန္ေတာ္တုိ့ေမာင္နွမေတြပဲေပါ့။ ေျပာဆုိစ၇ာရွိတာေျပာ၊
ဆံုးမစ၇ာရွိတာဆံုးမ၊ ဝမး္နည္းဝမ္းသာအ၇ာမွန္သမ်ွကုိ က်ြန္ေတာ္တုိ့နဲ့အတူ မွ်ေဝခဲ့ၾကတယ္။
က်ြန္ေတာ္အလယ္တန္းေက်ာင္းကုိ ေျပာငး္တက္တဲ့အခ်ိန္က စက္ဘီးေလးနဲ့ အၾကိဳအပုိ့လုပ္ေပးခဲ့တယ္။
ထမင္းစားခ်ိန္ဆုိလဲ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးနဲ့ အခ်ိန္မွန္ေ၇ာက္ခဲ့တယ္။ အိမ္နဲ့ေက်ာင္းက အလွမ္းေဝးေတာ့
စက္ဘီးစီးတတ္ေပမယ့္လဲ အေမက စိတ္မခ်ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ ညီမေလးလဲ ေက်ာင္းကုိေျပာင္းလာခဲ့ေတာ့
ႏွစ္ေယာက္လံုးကုိ စက္ဘီးတစီးထဲမွာတင္ျပီး ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ပုိ့ေပးျမဲပါပဲ။ တလေလာက္ၾကာေတာ့မွ
က်ြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ စက္ဘီးစီးျပီးေက်ာင္းကုိ သြားခဲ့တယ္။ အေမေနာက္ကေန လုိက္တာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အသံဳးမက်ဘူးလုိ့ထင္ခဲ့တယ္။ အေမက သားသမီးေတြအေပၚ ဘက္လဲမလုိက္တတ္ခဲ့ပါဘူး။
သားသမီးေတြအတြက္ တခုခုဝယ္မယ္ဆုိ၇င္ အကုန္လံုးအတြက္ဝယ္ေပးတတ္တယ္။ မဟုတ္၇င္
ေဝစုမတည့္လုိ့ဆုိျပီး ၇န္ျဖစ္တတ္ၾကလုိ့ပါ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးဆုိ၇င္ အေမက ကုိယ္၇ခ်င္တာကုိ
ကုိယ္တုိင္၇ေအာင္ၾကိဳးစားျပီး ယူၾကတဲ့။ ေမာင္နွမေတြ ဆက္ျပီး၇န္ျဖစ္၇င္ေတာ့
အေမ့ဝါးျခမး္ျပားစာမိတတ္ပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္တုိ့မိသားစုက လူခ်မ္းသာစာ၇င္းထဲမပါေတာ့ လုိခ်င္တာမွန္သမွ်
အကုန္မ၇ခဲ့ပါဘူး။ တျခားလူေတြကိုၾကည့္ျပီး အားက်ေနျပီဆို၇င္ အေမက အျမဲေျပာခဲ့တယ္ "သူတုိ့လုိျဖစ္ခ်င္၇င္
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လဲ ၾကိဳးစား။ အေမတုိ့က အျမဲတမ္းမျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ဘူး" တဲ့။
အဲဒီလုိဆံုးမခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ငယ္ငယ္၇ြယ္၇ြယ္ကတည္းက ကုိ့ယ္အားကုိယ္ကုိးျပီး
ေနတတ္တဲ့အက်င့္ရွိလာခဲ့တယ္။ ေခတ္ပညာတတ္မဟုတ္ေပမယ့္လဲ အေမ့ဆုိဆံုးမမွဳေတြက က်ြန္ေတာ္တုိ့အတြက္အဖုိးတန္ခဲ့တယ္။ အေမက ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ၇ပ္တည္နုိင္ေအာင္ သြန္သင္ေပးခဲ့ေပမယ့္လဲ သားသမီးေတြကုိစိုး၇ိမ္တတ္တဲ့စိတ္က ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ မိဘတုိင္းရဲ့ သားသမီးအေပၚထားရွိတဲ့စိတ္ပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။က်ြန္ေတာ္ ခုလုိအိမ္နဲ့အေနေဝးေတာ့ ဖုန္းဆက္၇င္ အျမဲတမ္း အေမ့ဆီကစုိး၇ိမ္ပူပန္တဲ့စကားသံေတြကုိၾကားေန၇ပါတယ္။ ေက်ာင္းတစ္ဖက္ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ့ ဆုိေတာ့ ခံနုိင္၇ည္မရွိမွာကုိအျမဲစုိး၇ိမ္ေနခဲ့ပါတယ္။
အေမက စိတ္ဓါတ္ၾကံ့ခုိင္၇ံုတင္မကပါဘူး။ လူကုိယ္တုိင္ကလဲ က်န္းမာသန္စြမ္းပါတယ္။
အေမဖ်ားတယ္နာတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ.၇ခဲပါတယ္။ သူ့ခႏၶာကုိယ္က ပိန္ပါးေပမယ့္ ေတာ္၇ံု မိန္းမေတြမလုပ္နုိင္တဲ့အလုပ္ကုိလဲ လုပ္နုိင္ပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္တုိ့အိမ္ေနာက္ေဖးက ျခံလြတ္ေလးက ေဆာင္း၇ာသီေ၇ာက္တုိင္း
ဟင္းသီးဟင္း၇ြက္ေတြနဲ့ စိမ္းစုိေနခဲ့တာ အေမ့ေၾကာင့္ေပါ့။ ေဆာင္းဝင္ျပီဆုိ၇င္ အေမက ခ၇မ္းခ်ဥ္၊ ပန္းေကာ္ဖီ၊
မုန္ညွင္း၊ နံနံ၊ င၇ုတ္၊ကန့္လန္ပင္ေတြကုိ စိုက္တတ္ပါတယ္။ သူကုိယ္တုိင္ ေပါက္ျပားကုိင္၊ ေျမဆြ၊ မ်ိဳးေစ့ၾကဲ၊
ေပါင္းတင္ အလုပ္ေတြကုိ သားသမီးေတြနဲ့အတူ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါဆုိ က်ြန္ေတာ္တုိ့ေမာင္နွမေတြက
အလွည့္က် မနက္ ည ေ၇ေလာင္းေပး၇ပါတယ္။ ေဆာင္း၇ာသီေ၇ာက္တုိင္း ဟင္းသီးဟင္း၇ြက္ေတြအတြက္
မပူပန္ခဲ့၇ပါဘူး။ ခ်က္ျပဳတ္ခါနီး ျခံထဲကေန ခူးဆြတ္၇ံုပါပဲ။ က်ြန္ေတာ္တုိ့အ၇ပ္က ရွမး္၊တ၇ုတ္
အေနမ်ားတဲ့ေတာင္ေပၚေဒသဆုိေတာ့ မုန္ညွင္းခ်ဥ္လုပ္တဲ့ ဓေလ့၇ွိပါတယ္။ လုပ္၇တာ အခ်ိန္ကုန္၊ လက္ဝင္တဲ့
မုန္ညွင္းခ်ဥ္ပါ။ စဥ့္အုိးေလးေတြနဲ့ သိမ္းထားၾကပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္ေ၇ာက္လာ၇င္ က်ြန္ေတာ့္အေမ
အလုပ္မ်ား၇ျပန္ပါျပီ။ မနက္ေစာေစာ မုိးမလင္းခင္ မုန္ညွင္းဝယ္၊ ေ၇ေဆး ေနေ၇ာင္လွန္း ၇ပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ကုိအလုပ္ရွဳပ္၇ပါတယ္။ မုန္ညွင္းခ်ဥ္ နယ္တဲ့အခ်ိန္ဆုိ အေမ့မ်က္နွာမွာ ေခြ်းေတြစုိ့ေနတတ္ပါတယ္။
တေနကုန္ လုပ္၇တာေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီလုိ အလုပ္မ်ားပင္ပန္းတဲ့ ဓေလ့ကုိလဲ အေမက မေမ့မေလ်ာ့ပဲ
ခုခ်ိန္ထိလုပ္ျမဲလုပ္ေနဆဲပါပဲ။
က်ြန္ေတာ္ ဒီကုိေ၇ာက္ျပီး ၂နွစ္ၾကာေတာ့ အိမ္ကုိ ၂လနီးပါးၾကာ အလည္ျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
အေဖအေမနဲ့ေန၇တဲ့၇က္က ၁၀၇က္ေတာင္မျပည့္ပါဘူး။ မိဘေတြက အေ၇းတၾကီးခရီးထြက္ေန၇ေတာ့
ေတြ.ခ်င္ေပမယ့္လဲ မေတြ.ခဲ့၇ဘူး။ မိသားစုထမင္းအတူ စားခဲ့၇တဲ့ေန့ေတြကလဲ ၁ပတ္ေတာင္မျပည့္ပါဘူး။
က်ြန္ေတာ္တု့ိအိမ္၇ဲ့ ဓေလ့က လူစံုတက္စံုမွ ထမင္းအတူစားတဲ့အက်င့္ရွိပါတယ္။
တေယာက္ေယာက္ျပန္မေ၇ာက္ေသး၇င္ ေစာင့္ျပီးေတာ့ စားတတ္ၾကတာပါ။ အဲဒါလဲ အေမရဲ့ လမ္းညြန္မွဳပါပဲ။
ဒါေတာင္ ျပန္လာခါနီး တ၇က္အလုိ ေနာက္ဆံုး ညေနစာကုိ မိသားစုနဲ့အတူက်ြန္ေတာ္မစားလုိက္၇ဘူး။
မနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလာနွဳက္ဆက္ၾက၊ လူၾကံဳပါးမယ့္သူေတြက
အထုပ္လာေပးၾကနဲ့မုိ့ မီးဖုိေခ်ာင္ကုိေတာင္ မကပ္နုိင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေန့က ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းခဲ့ဘူး။
ညနက္မွပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ ထမင္းစားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာင္အိမ္ျပန္တဲ့အခါ မိသားစုကုိ အခ်ိန္ပုိေပးနုိင္ေအာင္
ၾကိဳးစားမယ္လုိ့ စဥ္းစားထားတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေမ့အနားမွာေပါ့ဗ်ာ။ အေမ့ခါးကုိဖက္ျပီး
စကားေတြအဝေျပာခ်င္တယ္။ အေမနဲ့စကားေျပာ၇င္ ေျပာလုိ့မကုန္နုိင္ဘူး။
ေမာ၇ပန္း၇မွန္းကုိမသိျဖစ္ေနတတ္တယ္။ တခါတေလ အေမ့ကုိ စခ်င္ေတာ့ သူ့ပါးျပင္ကုိ
တခ်က္နမ္းျပီးထြက္ေျပးတတ္ပါတယ္။ း) အဲဒီခ်ိန္ဆုိ အေမက ျပံဳးျပီး ဆူပူတတ္ပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္ေလးကုိ
အျမန္ျပန္၇ပါေစလုိ့ ေမွ်ာ္လင့္ေန၇ပါတယ္ဗ်ာ။ ျဖစ္နုိင္၇င္ အေမနဲ့ တသက္လံုးအတူေနသြားခ်င္တယ္။
ေနာင္ဘဝဆုိတာ ရွိခဲ့၇င္လဲ အေမ့၇ဲ့ သားေလးပဲထာဝါ၇ျပန္ျဖစ္ပါ၇ေစ အေမ၇ယ္...။


P.S - ေမလ ၈၇က္ေန့မွာ က်ေ၇ာက္မယ့္အေမမ်ားေန့အတြက္ အေမ့အေၾကာင္းအလြမ္းေျပေ၇းတာျခင္းပါ။
လူသားအားလံုး ကုိယ္ခ်စ္တဲ့အေမနဲ့အတူ ေပ်ာ္ရြင္စ၇ာအခ်ိန္ေတြ၇ပါေစလုိ့ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

Crazy Things Parents say

တခါတေလ က်ြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့မိဘဆီက ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္စကားေတြကုိၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အဲလုိစကားေတြကုိ တင္ထားတဲ့ ဆုိဒ္ကေန တခ်ိဳ့၇ီ၇တာေလးေတြကုိ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

၁။ (မိခင္နဲ့ဖုန္းေျပာေနတုန္း)
မိခင္။ ။သားေ၇ ခဏေလး၊ ေမေမမ်က္မွန္မတပ္ထားလုိ့ သားေျပာတာမၾကား၇ဘူး။
သား။ ။???

၂။ သမီး။ ။ေမေမေ၇ သမီးရဲ့ စာေမးပဲြအမွတ္ကုိ အစ္ကုိ့ကုိဘယ္လုိေျပာျပ၇မွာတုန္း။
မိခင္။ ။ဟဲ့..နင့္အမွတ္က နင့္ bra ဆုိဒ္နံပါတ္နဲ့အတူတူပဲလု့ိေျပာေပါ့။

၃။ ေမေမက က်ြန္ေတာ္အျပင္သြားေနတုန္း blank text ပုိ့ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ့က်ြန္ေတာ္လဲအိမ္ျပန္ေ၇ာက္ေတာ့
က်ြန္ေတာ္။ ။ေမေမ..သားကုိ ဘာလုိ့ blank text ပုိ့တာလဲ။
ေမေမ။ ။ ငါ နင္နဲ့ စကားမေျပာဘူး..ဟြန္း!!

၄။ က်ြန္မအဘြားက က်ြန္မအမ်ိဳးသား၇ွိေနတဲ့အခန္းကုိဝင္သြားျပီး
ဘြားဘြား။ ။ဟဲ့ နင္ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာတုန္း။
က်ြန္မအမ်ိဳးသား။ ။က်ြန္ေတာ္ CDs ေတြကုိ burn ေနတာပါအဘြား။
ဘြားဘြား။ ။အဲဒါေၾကာင့္ ငါထင္သား. ေပါင္မုန့္ကင္န့ံ၇ပါတယ္လုိ့။

၅။ ေမေမ။ ။သမီး Sandwich စားခ်င္စိတ္မရွိဘူးလား။
ကြ်န္မ။ ။စားခ်င္တာေပါ့။
ေမေမ။ ။ ဒါဆုိ မီးဖုိေခ်ာင္သြားျပီး ကုိယ္တုိင္လုပ္စားေပါ့။
က်ြန္မ မီးဖုိေခ်ာင္ဝင္သြားတုန္း..
ေမေမ။ ။ တခါတည္း ေမေမ့အတြက္ပါ တခုလုပ္ေပးခဲ့ပါဦး။

၆။ မိခင္က Laptop screen ကုိ အဝတ္စနဲ့ သုတ္ေနတုန္း..
ဖခင္။ ။ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အဲလုိဖြင့္၇တာမဟုတ္ဘူး။ ခလုတ္ကုိ နွိပ္၇တာ။

၇။ က်ြန္ေတာ္။ ။အဘြားေ၇.. က်ြန္ေတာ့္ အီးေမးလ္ လိပ္စာေျပာင္းသြားျပီဆုိတဲ့အေၾကာင္းအသိေပးတာ။
အဘြား။ ။ဒါေပမယ့္ ညည္းအိမ္အေဟာင္းမွာပဲေနတုန္းမလား။

တခ်ိဳ.၇ီစ၇ာေလးေတြက ဘာသာျပန္လုိက္၇င္ ဖတ္၇တာေပါ့သြားသလုိျဖစ္လုိ့ တုိက္၇ုိက္ပဲ ကူးျပီးတင္လုိက္ပါတယ္။ း)

1. Grandma noticed her cat was pregnant

Grandma: (yelling and angy) I'm so sick of everybody having sex around here!

2. Me:Night Dad, I'm going to bed
Dad:Have PG rated dreams!
Me:…

3. (discussing the budget for my new car)
Me: Well, I'm just going to try to keep it about 5k
Mom: Or you could go gold digging and get a really nice one. And get one for me while you're at it!
Me: …

4. Grandma: I stopped taking math when they tried to tell me pies are square!

5. Mom: I decided not to give birth because there was a 50% chance I'd have a girl
Me: I'M a girl!
Mom: Yeah, but you tricked me!

6. Me: Mom, you ready?
Mom: For what?
Me: We're having dinner with my boyfriend's family! You insisted!
Mom: WHAT?!? But Being Human is on toninght! Can we cancel?

7 My grandma sitting on the couch with my dog.
Mum: "The dogs aren't allowed on the couch mum."
Nanna: "Shut up, we're making passionate love."

Crazy Things Parents Say ကေန တခ်ိဳ့ကုိ မွ်ေဝတာပါ။

ဒုတိယေျမာက္ စတင္ျခင္း

ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ဘေလာ့စေ၇းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အ၇င္က မေနာသားေလးနာမည္နဲ့ ပုိ့စ္ ၄ပုဒ္စမ္းေ၇းၾကည့္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားဘေလာ့ေတြဖတ္ျပီး အားက်လုိ့ လက္စမ္းခ်င္တဲ့သေဘာလဲပါတယ္။ ၂၀၀၉တုန္းကပါ။ ခုဒီတခါေတာ့ အေလးထားျပီးေ၇းမယ္လုိ့ စိတ္ကူးထားတယ္။ ဘေလာ့ဂါဆ၇ာေတြဆီကလဲ သင္ယူစ၇ာ အတုယူစ၇ာရွိတာေတြ ယူရဦးမယ္။ ဘေလာ့အသစ္ေလးကိုလဲ လာလည္ေပးၾကပါလု့ိ. လုိအပ္တာရွိ၇င္လဲ ျပင္ဆင္ကူညီေပးေစလုိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။